Kinderen, onze toekomst - I

Een serie van vijf artikelen over hoogontwikkelde kinderen; kinderen van onze toekomst én een nieuw onderwijssysteem!
De hoog-sensitieve persoon [HSP] versus de hoogontwikkelde mens [HOW]

1.0 Inleiding
'Bijzonder, maar volkomen onbegrepen zijn'
'De aarde is het leslokaal van de ziel'

Een verhelderende kijk op nieuwetijdskinderen!

Waarom aandacht voor het onderwerp spiritueel sensitieve mens; hoog-gevoeligheid of hoogontwikkelde wezens? Waaron niet aandacht voor wereldwijde veranderingen van onze politieke en economische systemen? Waarom een relatie leggen tussen onze toekomst en onze kinderen?

'Huilebalk!''Angsthaas' "Spelbreker, watje'. 'Doe niet zo overgevoelig!' Misschien roept dat herinneringen bij je op? Misschien heb je dat wel duizenden keren gehoord op de lagere school. Het zijn vaak de meest vernederende situaties geweest, omdat de ouders vaak ervan overtuigd waren dat het kind een gebrek had. Het kind dacht oprecht dat ze haar 'tekortkomingen' juist verborgen moest houden en dat veroordeelde haar tot een tweederangsburger. De meeste hooggevoelige kinderen zijn ervan overtuigd, dat er iets mis is met hen! Maar de vraag die direct bij mij opkomt, is: 'Is dat wel zo?' Of, is onze wijze van opvoeden sterk verouderd en past het niet meer in dit gecompliceerde informatietijdperk?

'Leren is ontdekken wat je reeds weet. Doen is laten zien dát je het weet'

Een kind is één van de grootste levensleraren, want de inzichten van een kind zijn eerlijk, vrij en nog ongebonden. Zijn denken is nog niet gevangen en geconditioneerd door de angsten en onzekerheden, die volwassenen reeds in hun greep hebben. Een kind begrijpt wat eenvoud is en ziet het leven dan ook als een avontuurlijk spel. Achter de gesproken woorden van een kind gaat geen oordeel of motief schuil. Ze beweren wie ze zijn en wat ze willen en zullen je dit vertellen, ook als je er niet om vraagt.
Kinderen zijn ook veel 'fijner' en zuiverder afgestemd op hun intuïtie; hun innerlijke gevoelens. Helaas, ze moeten zich een religie of een geloofssysteem nog eigen maken en antwoorden op levensvragen ontlenen ze aan wat ze 'voelen' of 'zelf mogen ervaren'. Dit hoger onbedorven bewustzijn is gedeeltelijk te danken aan het feit, dat ze hier nog maar 'net' vanuit de geesteswereld - het Licht of de Hemel - zijn aangekomen en hun gedachtewereld nog sterk onder de invloed van die geesteswereld staat.

'De wereld is je oefenboek, de bladzijden waarop je je sommen maakt. Het is niet de realiteit, ofschoon je er realiteit in kunt uitdrukken als je dat wenst. Je bent tevens vrij om nonsens te schrijven, of leugens, of de bladzijden te verscheuren. Het leven van iemand is wat zijn gedachten ervan maken. Iemand is wat hij of zij de hele dag denkt!'
Benut en koester daarom hun goddelijk licht, omdat het onze verantwoordelijkheid is het niet te laten uitdoven. De gedachtewereld van een hoog sensitief kind is het gevoelsdomein van de ziel en moet zo zuiver en zo vrij mogelijk worden gehouden, zodat ze een waarachtig en zinvol spiritueel-zelf kunnen cultiveren. Want er staat geschreven, dat je gelijk een kind moet worden om de poorten van de hemel te kunnen binnengaan.

Wij zijn niet onze hersenen, ons lichaam, onze kleren of ons huis. Wij zijn veel meer dan dat! Wij zijn onbegrensde energiewezens van waaruit de goddelijke liefde - via het hart - spreekt tot ieder die het horen wil.

'Het grootste kwaad dat de mens kan overkomen, is dat hij slecht over zichzelf gaat denken' [Goethe]

2.0 Het leven is gebaseerd op overtuigingen
'Ongelukkige mensen hebben de grootste angst voor veranderingen'
'Het voornaamste doel van ouderschap is kinderen leren hun eigen ouder te worden'
'Opvoeden, is je kinderen de kunst van het leven leren'

Onze samenleving is puur en alleen op actie gericht. Vooral deze wereld heeft haar oplossingen altijd in daden gezocht en niet in filosofie, niet in mediteren of filosoferen met kinderen. Onze wereld staat momenteel daarom voor grote problemen en juist nú moeten we deze problemen oplossen en wel op de niveaus van overtuigingen. Waarom spreek ik van overtuigingen als we in feite onze gedragingen  moeten veranderen? Wel, om die reden dat we hier met veranderingen in gedrag te maken hebben. Wel, omdat overtuigingen alle vormen van gedrag creëren. Alle gedragingen worden gecreëed door overtuigingen! Je kunt géén langdurige gedragsveranderingen bewerkstelligen zonder eerst de onderliggende overtuigingen aan te pakken.
De meeste mensen proberen daarentegen de dingen te veranderen door zich te concentreren op gedrag; gedragingen. Zij blijven maar geloven, dat ze de dingen kunnen verbeteren door iets te doen. Iedereen rent dus rond als een kip zonder kop en probeert zich een voorstelling te maken van wat hij of zijn kan doen. De nadruk ligt dus eerder op dingen doen, dan in dingen geloven of ...... op z'n minst ergens in geloven.
Ja, waar zullen onze (toekomstige) kinderen - jongvolwassenen - eigenlijk in moeten geloven? Datgene wat hun verteld of geleerd is door anderen of is het veel beter én verstandiger om hun eigen ingevingen te volgen? Ingevingen die vanuit hun innerlijke Zelf zijn ontstaan; spontaan zijn komen opborrelen!

'Je onderwijst het beste wat je het meest nodig hebt te leren'

Geloven is een psychische toestand waarin iemand verkeert en die bereid is om onder bepaalde voorwaarden een bepaalde bewering voor waar aan te nemen. Geloven in dit verband is als een inschatting die iemand maakt dat een bewering met een zekere waarschijnlijkheid waar of onwaar zou kunnen zijn. In deze betekenis van geloven geldt dus dat er geen zekerheid is over de kwestie.
Een tweede betekenis van geloven is het hebben van vertrouwen of overtuiging in een verwachting in 'iets' of iemand, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de uitspraak 'zij gelooft in mij'. In deze betekenis gaat het dus om de persoonlijke overtuiging, dat iets zo is, gaat gebeuren of vaststaat. Geloven is dan vertrouwen en vervolgens stellen dat het zo is.

'Onderwijzen is anderen eraan herinneren dat ze het net zo goed weten als jij'

3.0 De meest elementaire overtuiging van het leven
'De oude educatie-methode'

Het probleeem waar de mensheid vandaag de dag voor staat is spiritueel. We begrijpen niet wie ze zijn! We begrijpen God niet; we begrijpen de ware betekenis van het leven niet; we begrijpen niet hoe de wereld werkt. We begrijpen bijvoorbeeld niet dat liefde de grondslag van heel het leven is en evenmin begrijpen wij een liefde die onvoorwaardelijk is. We begrijpen een heel boel dingen niet en dat is mede veroorzaakt door onze religies.
De georganiseerde religies hebben hun opvattingen gebaseerd op spirituele overtuigingen die eenvoudigweg onwaar zijn, maar die wel een enorm effect op de samenleving hebben op zowel gelovigen als ongelovigen. Natuurlijk zijn er nog vele andere problemen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd. Problemen als hongersnood, armoede, misdaad en corruptie, politieke beroering, misbruik van overheidswege, hebzucht binnen de bedrijven en nog vele andere maatschappelijke problemen. Hoewel onze wereld een spiritueel probleem van gigantische omvang onder ogen moet zien, proberen we het probleen met talrijke middelen op te lossen. Wij proberen alles - de politiek, de economie, onderwijs en sociale programma's, militair ingrijpen - te doen, maar niets werkt! Wij leggen ons op alles toe, behalve op ons meeste elementaire overtuigingen. En het zijn juist deze meest elementaire overtuigingen die ons probleem creëren!

De meest elementaire overtuigingen - de wijze waarop wij ervan overtuigd zijn hoe het leven in elkaar zit - zijn gebaseerd op datgene wat ons wordt onderwezen, wat ons wordt geleerd ...... en wel door het prisma van onze (religieuze) opvoeders. En opvoeders, dat zijn wij allemaal! Maar wat de meeste opvoeders niet beseffen, is dat wij onze jongeren niet alleen in scholen onderrichten, maar ook op elk moment van hun leven. Zij slaan ons gade als hun rolmodellen en brengen onze voorbeelden in de praktijk.
Vooral jongeren verlangen ernaar om alles van het leven te weten te komen en het meeste over het leven leren ze van het leven zelf. Maar het zijn onze (spirirtuele)overtuigingen die door de gevestigde orde - de georganiseerde religies en de 'conventionele' opvoeders [1] - verandering en vernieuwingen krampachtig proberen tegen te werken en het 'oude' zoveel mogelijk proberen te handhaven en op die manier de jongeren onthouden van een Nieuwe Ontwikkeling; een innerlijke ontwikkelingsproces van het zelf! Zij - de opvoeders - beseffen niet of willen niet accepteren, dat de persoonlijke ervaring jouw bron van gezag behoort te zijn en niet zozeer wat een ander je verteld heeft! Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de georganiseerde religies - de religieuze 'opvoeders' -, die zelfs eisen dat je hun leerstellingen onvoorwaardelijk gelooft.

[1] Conventioneel = door de gewoonte voorgeschreven .....

Scholen spelen daarom een zeer belangrijke rol in het ontwikkelingsproces van het kind, omdat scholen enigszins 'losstaan' van de vooroordelen - de (spirituele) overtuigingen - van de ouders. Omdat de scholen afstand houden van de vooronderstellingen van ouders is het mogelijk en meer dan zinvol omdat de nieuwe generatie-jongeren in kennis te brengen van een nieuw inzicht, te weten verandering en vernieuwing van het zelf (de innerlijke wereld) door te leren luisteren naar het innerlijke zelf; de ziel of het hogere Zelf. Let wel, het gaat hier dus niet om de geest, het verstand of het bewustzijn!
De huidige 'opvoeders' zijn overladen met bestaande overtuigingen en misvattingen over het leven, die - zonder dat zij het zelf beseffen - 'automatisch' worden overgeheveld naar hun kinderen; van generatie op generatie. Dit gaat nu als duizenden jaren zo door en helaas de geschiedenis blijft zich maar herhalen. Het wordt nu eens hoog tijd om die oneindige cylcus van overtuigingen en misvattingen over het leven te doorbreken ..... als we het voortbestaan van de wereld zelf in de hand willen houden.
Maar helaas, wij zijn sterk geneigd onze oude overtuigingen vast te willen houden, omdat wij die overtuigingen niet tekort willen doen door ze compleet te verwerpen. Vaak denken we dat er geen andere keuzemogelijkheden zijn: totale verwerping of een totale aanvaarding van het oude. Toch is dat niet de enige keus die je hebt. Want, het is niet de bedoeling dat je de 'oude' overtuigingen compleet en wel direct verwerpt of het totaal vernietigd. Het is veel belangrijker ze te transcenderen; te boven gaan. Je nieuwe, grotere geloofssysteem over het onderrichten of opvoeden van kinderen zal ongetwijfeld iets van het oude behouden; en wel dat deel van het oude geloofssysteem waar jij in je ervaring nog steeds baat bij hebt. Het gaat dus om een combinatie van oud en nieuw, niet om een verwerping van het oude van top tot teen. Althans................ niet op kort termijn of in een korte tijdsperiode!

Je kunt als opvoeder bijvoorbeeld het oude eens doorlichten, en dan nagaan welke delen van het oude niet langer opgaan. Je kunt het oude uitbreiden, zodat bepaalde delen van dat oude beter gaan werken. Je kunt dingen aan het oude toevoegen en sommige delen van je geloofssysteem vernieuwen. De transcendentie van heersende overtuigingen houdt geen totale verwerping ervan in. Nee, je voegt er gewoon iets aan toe.
Je kunt natuurlijk het 'oude' educatieve onderwijssysteem vervangen door een nieuw systeem: de creatieve educatie-methode. Een onderwijssysteem waar de jonge kinderen worden getoond |Wie-ze-werkelijk-Zijn|. Waar ze leren om te gaan met het zich openstellen voor de Schepper binnenin. Ze worden teruggeleid naar hun innerlijke wijsheid; leren vertrouwen op hun innerlijk gevoel. Zuivere emoties zijn de taal van de ziel, want de ziel spreekt via het gevoel tot je!

'Onderwijzen wordt dan anderen eraan herinneren dat ze het net zo goed weten als jij'. Dat is wat het vernieuwend, toekomstige Creatieve Educatieve-programma inhoud!

4.0 Het leven is een scheppingsproces
'Een scheppingsproces = een ontwikkelingsproces van het innerlijke Zelf!'

Er zijn mensen die zeggen dat het leven een leerschool is, en dat wij hier zijn om bepaalde lessen te leren, en dat wij - zodra wij geslaagd zijn - grotere doelen kunnen najagen, niet langer gehinderd worden door het lichaam. Klopt dat?

Wij zijn hier op aarde om te leren. Het leven is géén leerschool. Het leven is een schepping. Géén ontdekking. Het grootste geheim is dat het leven niet een ontdekking is, maar een scheppingproces. Je bent jezelf niet aan het ontdekken, maar schept jezelf opnieuw, iedere dag, ieder minuut. Je leeft niet om elke dag te ontdekking, wat die dag voor je inhoudt, maar om hem te scheppen. Jij schept namelijk je eigen realiteit, waarschijnlijk zonder het te beseffen. Je bent jezelf dus niet aan het ontdekken, maar jezelf opnieuw aan het scheppen! Zoek daarom niet om uit te vinden |Wie-je-Bent|, maar zoek om vast te stellen |Wie-je-wilt-Zijn|!

En ... dat is het allergrootste geheim van het leven; het Zijn door te ervaren. En juist die 'wetenschap' behoren we permanent over te dragen aan onze kinderen!

'We zijn allen leerlingen, doeners, leraren'
'Leren is ontdekken, wat je reeds weet. Doen is laten zien dat je het weet!'

5.0 Wat zou je het allerliefste voor je kinderen wensen?

'Ik zou graag willen dat mijn kinderen altijd van het leven konden genieten'

Als vader zijnde heb ik me vaak zelf de vraag gesteld wat ik hen werkelijk toewenste. 'Ik zou willen dat mijn kinderen gelukkig werden en geen complexen kregen; dat ze als mens geslaagd en belangrijk voelden, ongeacht wat voor werk ze doen; dat ze niet depressief, neurotisch of ernstig ziek zou worden; dat ze een sterk gevoel van innerlijke rust zouden krijgen die hen door moeilijke tijden zou kunnen loodsen en dat ze hun eigen leven kunnen bepalen en dat ze vrij zijn in het maken van hun eigen keuzen. Maar, dat ze zich vooral zichzelf liefhebben, dat ze oprechte liefde voelen voor hun eigen kinderen en hun partner'.

Maar wat gaan er mis tussen wat we echt voor onze kinderen willen en de realiteit die we elke dat zien? Waarom slikken kinderen zo vroeg al medicijnen - tranquillizers - om de dag door te komen? Waarom neemt het zelfmoorden toe, vooral bij jonge mensen? Waarom is haat gewoner geworden, dan liefde? Waarom leven er zoveel mensen in angst? Waarom worden zoveel kinderen drugsverslaafden, misdadigers, aanhangers van sekten, of zijn op zijn best onbeleefd en onbeschoft tegen vreemden of ouderen? Dit zijn een paar typische opmerkingen en vragen die sterk overeenkomen met de gedachten van ontelbare ouders.

Het meest opmerkelijk is wel, dat ouders het niet belangrijk vinden dat hun kinderen rijk en beroemd worden of dat ze een leven zonder problemen krijgen. Ouders lijken realistisch in hun doeleinden voor hun kinderen te zijn. Ze weten dat materiële zaken geen geluk brengen en ze willen hun kinderen er voor behoeden dat ze deze dingen gaan najagen om toch via materiële dingen tot geluk te komen.
We hebben als oudere allemaal veel te veel verhalen gehoord van 'geslaagde mensen', die verslaafd zijn aan kalmerende middelen, die regelmatig een psychiater - een zielenknijper - moet bezoeken, die een depressie als 'iets normaals' zien [Nieuwsbrief, 'Psychiatrie en Pseudowetenschappen'- deel I + II, mei en juni 2013]. Neen, het lijkt wel of de huidige generatie die ongewenste bijverschijnselen van succes beu zijn geworden. Wij - de oudere generatie - zouden dan ook graag willen dat onze kinderen een soort sereniteit en geluk ontwikkelen die hen zelfs door de moeilijkste tijden heen zal helpen.
Zelf ben ik ervan overtuigd, dat onze toekomstige kinderen - kinderen van de toekomst - zullen opgroeien tot tevreden, goed functionerende, onbegrensde jongvolwassenen die alle moeilijkheden van hun leven aankunnen en dat zien als een extra uitdaging om te ervaren |Wie-ze-werkelijk-Zijn|. Ik hoop daarom van harte, dat onze toekomstige kinderen kunnen genieten van het leven en dat de huidige groep opvoeders - maar ook de godsdienstige instellingen - deze levenshouding bij hun kinderen willen cultiveren.

Maar helaas een feit is, dat de meeste opvoeders van ons niet eens weten hoe ze kinderen moeten helpen van het leven te leren genieten, omdat we dat eenvoudige geheim zelf niet hebben geleerd. We kunnen anderen niet leren wat ze zelf niet weten! We gaan maar door in dezelfde vicieuze cirkel die aan ons is doorgegeven. Onze eigen kinderen worden het slachtoffer van onze ouderlijke onwetendheid. We denken vaak dát we - opvoeders en religieuze leiders - het weten wat iemand tot een succes maakt en dwingen daarom vaak onze kinderen te worden wat wij denken dat ze horen te worden! Wij kijken naar onze eigen fouten en zweren die bij onze kinderen niet te herhalen en toch maken we weer dezelfde fout. Wij blijven maar herhalen - generatie op generatie - wat wij denken dat goed is voor die ander! Maar wat wij tot nu toe niet willen aanvaarden, is dat alles verandert! Niets blijkt gelijk!

Verandering is een fundamenteel bestaanddeel van onze realiteit. Alles zal veranderen. Dit kan ik u met absolute zekerheid zeggen. Niets is blijvend, alleen verandering [Heraclites]. Vandaar dat we zullen moeten leren aanvaarden en beseffen, dat er slechts één kosmische wet 'regeert': 'Het werkt of het werkt niet!'
Een tussenweg, een tussenoplossing is er niet.
De vraag die mij dan ook het meest bezighoudt, is: 'Hoe leer je onze (toekomsige) kinderen van het leven te genieten in gedachte houdend, dat het genieten van het leven een levenshouding is!'

'De simpelste vragen zijn de diepzinnigste. Waar ben je geboren? Waar is je huis? Waar ga je heen? Wat doe je? Denk af en toe eens over de dingen na en zie je antwoorden veranderen!'

6.0 'Hoe voel jij je?'

'Het voornaamste doel van ouderschap is kinderen leren hun eigen ouder te worden'

Wat is belangrijker in het leven: wat je weet of hoe jij je voelt? Of anders geformuleerd: wat heeft de grootste prioriteit, je kennis - het weten - of je gevoelens, je zuivere emoties? Toch kunnen we deze twee dingen niet van elkaar scheiden. We weten allemaal dat we minder effectief worden wanneer we ons niet lekker voelen. Toch hebben we 'geleerd' om onze (zuivere) gevoelens of emoties aan de kant te zetten. Zowel thuis als op school wordt overdreven de nadruk gelegd op het verwerven van kennis. Het 'affectieve' (gevoelens) versus het 'cognitieve' (kennis) is de technische label voor de controverse in het onderwijs.
Scholen spenderen méér dan 95 procent van lessen - hun energie - aan de cognitieve aspecten van het leren; feitenkennis, het uit het hoofd kunnen opdreunen van 'lesjes'. Ja wat voor lesjes; de lessen over de ware betekenis van het leven? De lesjes - de energiegeschiedenis - van onze voorgaande generatie?
Zowel ouders als de scholen stoppen oneindig veel energie en tijd in de ontwikkeling van het cognitieve domein, maar in ons hart weten we allemaal dat onze emoties in praktisch alle belangrijke situaties in het leven de hoofdrol spelen.

Mensen die aan zenuwinstortingen lijden, hebben geen gebrek aan opleiding. Vaak zijn ze in staat ingewikkelde complexe vraagstukken te ontrafelen; zijn in staat tot het schrijven van diepzinnige poëzie. Mensen die pillen slikken om het leven aan te kunnen, lossen vaak de meest ingewikkelde wiskundige vraagstukken op. Weinigen van ons kunnen goed omgaan met onze emoties. Leren omgaan met onze eigen emoties, zelfvertrouwen bezitten en zelfrespect, vermijden juist depressief te worden, bang, angstig, bezorgd, schuldig, jaloers en verlegen te zijn. Natuurlijk ook bange mensen kunnen optellen en aftrekken en hebben vaak schitterende schoolrapporten. Maar de essentie van het leven is voor mijn gevoel niet energie stoppen aan de cognitieve kant van het leven, maar de capaciteiten in het affectieve domein te verhogen. Dit affectieve domein, waar 'hoe voel ik me' van het allergrootste belang is, kent alle facetten van het ware leven. Ze kunnen misschien niet ordelijk in kaart worden gebracht zoals rekenen en schrijven, maar ze zijn minstens zo belangrijk.
Begin daarom nu in te zien, dat in eerste instantie de echt belangrijke bekwaamheden door álle opvoeders worden genegeerd; bewust, onbewust of door onwetendheid.
Natuurlijk is cognitieve kennis van belang, maar hoe meer je weet én ervaart op het 'affectieve', hoe groter de kans dat je je hele leven een grenzeloze mens - de innerlijk gerichte mens; naar binnenin gericht - kunt zijn. Je wilt toch graag dat je kinderen op hun eigen innerlijke signalen vertrouwen, in staat zijn zelf te denken, kostbare emotionelel afknappers te vermijden, en te weten dat ze over meer dan voldoende capaciteiten beschikken, dat ze een gelukkig en bevredigend leven leiden zonder je voortdurend om advies hoeven te vragen.

Opvoeden van je kinderen wordt dan: begeleiden naar de volwassenheid. Je bent tijdelijk hun gids en dan sla je met genoegen gaande hoe ze hun eigen gang gaan!

7.0 Het affectieve domein

'Hoe voel ik me nu?'

Heel mijn leven heb ik of mijn ouders gedacht, dat het hebben van een gedegen opleiding een garantie voor de toekomst was. Maar wat ik tot nu toe heb geleerd en zelfs heb mogen ervaren is dat de genoten opleidingen geen enkele garantie voor de toekomst is; zelfs het tegenovergesteld heeft bewerkstelligd. Een voorgeprogrammeerde student - een student, die de mening van anderen heeft gekopieerd en juist die opgedrongen levensvisie 'heilig' heeft verklaard - die alleen nog maar in strak omlijnde kaders kon denken.
Maar ook heb mogen ervaren, dat de scholen, de HBO instellingen en de universiteiteen geen studiepakketten hadden om mensen tot spiritueel hoogontwikkelde personen op te leiden. Ik heb geleerd om mijn oplegde opvertuigingen in de echte wereld te moeten veranderen ...... en wel simpelweg om te 'overleven'. Wat zou mooier zijn als kinderen - jonge studenten, jongvolwassenen - te horen krijgen, dat een studie een uitstekende manier is om te zeggen dat iemand leert door te doen en niet door colleges te volgen. Je zult de kinderen dan ook in een vroeg stadium moeten leren dat ze hun eigen (levens)pad hebben te gaan, en niet die van een ander!

Er zijn geen standaard regels, geen studiepakketten, geen regels die je van buiten moet leren om te begrijpen dat er geen klassikale opleiding voor een kunstmatig leven, of een methode om later veel geld te verdienen. Neen, het volledige leven - het leven van 'hoe voel jij je nu' - wordt je getoond op het moment dat je je ware gevoelens laat spreken. Het leven waarin je de tijd neemt om 'naar binnenin' te gaan.
De innerlijk gericht persoon - de grenzeloze mens - is voornamelijk iemand die op innerlijke signalen afgaat. Hij of zij vertrouwt op zichzelf en is bereid risico's  te nemen, omdat hij zijn eigen pad volgt en niet die van een ander. Natuurlijk van tijd tot tijd ervaart hij woede, maar raakt er nooit door verlamd. Hij of zij is niet iemand die zichzelf niet onder controle heeft. Neen, iemand die wordt gemotiveerd door hogere waarden zoals esthetische waardering, oprechte liefde, wederzijds respect, rechtvaardigheid en het denken in termen van wereldvrede. De innerlijke gerichte mens of de hoogontwikkelde, spirituele persoon voelt zich diep verbonden met de hele mensheid en gaat niet uit van zijn eigen persoonlijke zelfzuchtige motieven. Dit is meer iemand die zich meer bezighoudt met het creëren van nieuwe ideeën dan met verwerven van bezittingen; meer een wereldverbeteraar dan een carrièrejager. Hij weet dat geluk van binnenuit komt en daarom verspilt hij zijn leven niet met het najagen van dingen die hij altijd al had, zoals geluk, liefde en voldoening.
Deze innerlijk gerichte persoon kent géén opgelegde beperkingen en géén opgelegde spirituele overtuigingen. Ze weigeren zelfs 'buitenstaanders' toe te staan hun beperkingen op te leggen. De innerlijk gericht mens is iemand die een hoog niveau aan zelfrespect en zelfvertrouwen bezit, ondanks de moeilijke en soms pijnlijke situaties waarin hij verkeert. Deze persoon is enthousiast over zichzelf en ziet het leven eerder als een wonder dan als last!

Anderen die in het verleden menselijk gedrag hebben bestudeerd, hebben beschrijvingen gebruikt als 'grenzeloze mens', 'zelfverwerkelijking', 'innerljik gericht', 'volledig functionerend', 'bewust' en 'ontwaakt'!

8.0 Je voelt je zoals je denkt

Eén van de belangrijkste lessen die een kind behoort te leren, is de noodzaak de totale persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te nemen, uiteraard ten goede voor zijn innerlijke (spirituele) ontwikkeling; het ontwikkelingsproces van de ziel! De ontwikkeling van onze innerlijke gevoelswereld - het domein van de ziel - als een menselijk energiewezen dat zichzelf leer te accepteren. Dat houdt in, dat we de totale verantwoordelijkheid voor die innerlijke wereld op ons nemen en de neiging de schuld van onze levensomstandigheden aan die ander te geven, gaan elimineren. Een innerlijk gerichte mens - de onbegrensde of grenzeloze mens - vertrouwt op de innerlijke signalen die vanuit de ziel komen! De ziel spreekt middels het gevoel - zuivere emoties - tot je en wel via het hart! En dát zijn we allemaal - de huidige op voeders - volledig vergeten!

'Wij zijn energiewezens, die bestaan uit een ziel, een geest en een lichaam. Wij - energiewezens - vormen een drie-eenheid, die onderling sterk verbonden zijn met elkaar én de kosmos!'

Elk mens zou vanaf het begin van zijn levensproces moeten beseffen dat deze innerlijke gevoelswereld alleen tot hem behoort, en dat alles wat hij denkt, voelt en uiteindelijk doet wat in zijn vermogen ligt om dat te bereiken waarvoor hij of zij hiervoor op aarde is. Dit is de uiteindelijke vrijheid die je kinderen kunt geven!
Als ze eenmaal dat geloof hebben - dat vertrouwen hebben gekregen van hun opvoeders - en hun leven gaan baseren op dit fundamentele levensprincipe, dan zullen ze hun hele leven lang op weg zijn naar een grenzeloos leven; een leven zonder enige (geestelijke) beperkingen en obstakels! Mislukkingen bestaan dan niet meer!
Als dit basisbegrip hen niet goed wordt bijgebracht, dan zullen het klagende, jammerende, afhankelijke en goed-keuringzoekende individuen worden, die niet geloven dat ze zelf keuzes kunnen maken. Ze zullen eerder afhankelijk van de maatschappij, dan opnafhankelijk worden. Niet alleen als kind, als jongvolwassenen .... maar altijd!

De innerlijke wereld - het werkgebied van de ziel, het domein van zuivere gedachten en gevoelens - vormt de sleutel naar grenzeloos mens worden; de innerlijk gerichte mens. En ja hoe de innerlijke werkeld zich gaat ontwikkelen, hangt voornamelijk af van het gemak waarmee we eerlijk zijn tegen onszelf en de mensen om ons heen zijn. Maar realiseer je, dat we deze innerlijke wereld zelf zullen moeten ontwikkelen. En één van de eerste lessen die wij kinderen met een hoogontwikkeld innerlijk zelf behoren te leren, is dat je vanaf het allereerste begin het kind zijn ziel (niet de geest) volledig kan gebruiken zodat hij of zij 'alles' vrij kan ervaren wat hij of zij wenst te ervaren in dit leven. Dat houdt in dat ze hun eigen gedachten kunnen bepalen over 'alles' en dat ze op die manier hun innerlijke zelf kunnen ontwikkelen. Wat er ook om hen heen gebeurd!
Anderen de schuld geven van je levensomstandigheden is niets anders dan excuus bedenken. Want.... hoe jij je op een bepaald moment voelt, is het gevolg van hoe jij je wereld, de mensen en de gebeurtenisssen erin waarneemt! Als jij je depressief voelt, ben jij het slachtoffer van je eigen depressieve gedachten; als jij je gefrusteerd voelt, dan heb je ervoor gekozen gefrustreed te denken. Als jij een maagzweer hebt door je zorgen, dan heb je je geest - let wel, niet je innerlijke zelf, je ziel - gebruikt om zorgelijk te denken. Als je blij en voldaan bent, dan komt dat ook door je denkmechanisme. Het denkmechanisme wordt 'gevoed' met overtuigingen .... van anderen. Leer een kind daarom 'zelfstandig-te-denken'; te luisteren naar het innerlijke gevoel, de taal van de ziel die tot je hart spreekt!

Ieder van ons is vrij te denken zoals hij verkiest. De belangrijkste les die we kinderen willen leren in elke fase van hun ontwikkeling is, dat je je voelt zoals je denkt. Kinderen die al vroeg leren verantwoordelijkheid voor zichzelf te accepteren, leren een grenzeloos leven te leiden. Zij die leren de schuld ergens anders te zoeken, mijden eigen verantwoordelijkheid en proberen de werkelijkheid te omzeilen door anderen de schuld te geven van hun 'mislukkingen'. Kinderen die bijvoorbeeld leren de schuld te geven van hun slechte prestaties geven die leraar toestemming om hun leven te bepalen. Dat geldt ook wanneer ze op moeilijkheden stuiten in de liefde en vriendschap en lange tijd gedeprimeerd raken door het gedrag van hun vriend of vriendin.
Help daaarom de kinderen vanaf het allereerste begin zelf de verantwoordelijkheden te dragen. Vertel ze - als opvoeder met een hart -, dat mislukking een illusie is. Dat een mislukking gebaseerd is op een persoonlijke overtuiging.
Want overtuigingen zijn niets anders dan 'opdrachtgevers van onze hersenen'. Wannneer wij congruent geloven dat iets waar is, is dat als een opdracht aan de hersenen, hoe en wat er gepresenteerd moet worden. Overtuiging is niets anders dan een stemming, een innerlijke persentatie die het uiteindelijke gedrag regeert! Als je gelooft dat iets waar is, kom je lettelijk in de stemming van de waarheid ervan.

9.0 De grenzeloze of onbegrensde mens

De nieuwetijdskinderen worden ook wel aangeduid als ......

'Indigokinderen'
'Kristalkinderen'
'Rgenboogkinderen' (de 3de generatie na de indigo's en de kristalkinderen?)
'Bloemenkinderen'
'Hoog-sensitieve kinderen' [HSP]
'Sterrenkinderen'

............, maar het wezenlijke rondom deze creactieve benamingen is 'sterk uit haar verband' gerukt! Vandaar, dat ik het liefst de 'oude' benaming(en) in een nieuw jasje wil steken. Het nieuw te introduceren woord of begrip wordt dan: De onbegrensde mens of het (spiritueel) hoogontwikkelde (enerige)wezen! De HOW's !

Indigokinderen is een new-ageconcept dat door Nancy Ann Tappe is ontwikkeld. Nancy Ann Tappe (1931- sept. 2012) heeft als het ware het indigo-concept 'uitgevonden'; ze heeft op haar unieke wijze een label geplakt op mensen met bijzondere persoonlijkheidskenmerken of -bekwaamheden en ze is daarmee de grondlegger van het begrip 'Nieuwetijdskinderen' geweest. Ze heeft als het ware het kleurenspectrum of dé indigo-enerige herontdekt en herbenoemd voor jongvolwassenene, kinderen en baby's.
Hun 'taak' zou, volgens Ann Tappe, zijn het integreren van de mensheid tot één wereld door middel van een mondialisering die buiten politieke of economische grenzen en buiten persoonlijke vooroordelen en veroordelen, beweegt. Een persoonlijkheidskenmerk van een indigo is de wil om de spirituele revolutie in gang zetten: het globaliseren van de mensheid d.m.v. technologie. Ze beschouwen bijvoorbeeld mobiele telefoons als een uitbreiding van hun fysieke lichaam.

Nancy was de eigenaar van Colorology; de studie van de persoonlijkheid door middel van de wetenschap van de kleur! Ze onderwees haar studenten de ontwikkeling van haar nieuwe paradigma's van het bewustzijn en de tijdloosheid van metafysica. Heel haar leven wijdde ze aan de studie van kleur, bewustzijn en hun toepassing voor de menselijke persoonlijkheid.
Oorspronkelijk zag Nancy elf kleuren, maar dat veranderde in de laten jaren 1960 en de vroege jaren 1970 toen ze een kleur onder zuigelingen opmerkte. Ze noemde het indigo, een kleur tussen blauw en violet in het kleurenspectrum. Indigo was dus één van de twaalf levenskleuren die Nancy Ann Tappe haar hele leven lang in het gebied van het menselijk elektromagnetische energieveld heeft gezien. Nadien kostte het haar 40-jaar om het 'indigo-gedrag' te identificeren, consistente patronen en hun mogelijke invloeden te ontdekken.

In de beginjaren '60 werd ervan uitgegaan, dat er circa 5000 indigo's waren; 35% van alle geborenen na 1946. Vandaag de dag - ná 1996 (ook president Obama) - is 95% van de wereldbevolking indigo; de meeste zijn humanisten, kunstenaars, conceptualisten en zij die 'iets' in beweging willen zetten. Dit zou dus wereldwijd een hele generatie betreffen met allemaal heldere, intelligente, wilskrachtige, (over)actieve en vaak paranormale persoonlijkheden die voor een spirituele revolutie zouden gaan zorgen. Kinderen die de wereld als het ware op zijn kop zouden zetten; een mondiale, spirituele revolutie op gang zouden brengen. Maar, helaas, verhoudingsgewijs zijn in de afgelopen decennia veel kinderen door de psychiatrie gediagnosticeerd met een aandachts- opf gedragsstoornis (ADD, ADHD of autisme). Bij veel kinderen uit deze tijd die als 'indigo' (de nieuwe tijdskinderen) aangeduid worden, wordt - al dan niet terecht door de psychiatrie - automatisch een ADHD-sticker opgeplakt. Besef wel, dat er geen wetenschappelijk studies zijn die aangeven dat 'indigokinderen' werkelijke bestaan.

'Indigo' is dus niets anders dan een label - een concept, een idee, een vernieuwende formulering van personen die zich spiritueel aan het ontwikkelen zijn in deze veranderende tijden - dat door de parapsychologie is opgeplakt om kinderen te 'labellen', maar dat ook meteen gekoppeld wordt aan recente generaties van personen die over de hele wereld zijn geboren en trachten mondiale veranderingen door te voeren.

Lee Caroll & Jan Tober

Tien jaar geleden verzorgden Lee Caroll (channeld [1] met Kryon) en Jan Tober (het auteursechtpaar) een informatieve boek 'De indigokinderen, een nieuwe generatie dient zich aan' voor ouders met unieke kinderen, begaafd en vaak onbegrepen. De titel en de inhoud van dit boek was geheel gebaseerd op de bevindingen van Nancy Ann Tappe, dat tien jaar na dato door het auteurechtpaar nog eens extra is 'aangedikt en opgedirkt' met verfijnde omschrijvingen van 'indigo-kids' die verkregen zijn via gechannelde informatie [1] van de gids Kryon!

Begrijp me goed, ik heb niets tegen het channelen van een gids maar de gechannelde informatie moet niet leiden tot het creëren van gestandaardiseerde omschrijvingen van bijzondere, hoogbegaafde kinderen of -ouderen onder ons. En, dat wij ons nu eens terdege moeten gaan beseffen dat de gechannelde informatie niet de enige, zuivere waarheid hoeft te zijn omdat ........ er vele wegen naar Rome leiden! Want veel gechannelde informatie is niet-correct én zelfs onjuist of onwaar te noemen! [Nieuwsbrief 'Paranormaal begaafd', 2012]. Realiseer je dat ook, dat wij - sinds wij als mens de aarde hebben betreden - ons permanent aan het ontwikkelen zijn en dat er in de loop der tijden ontelbare hoogontwikkelde mensen (Confucius, Lao-Tse, Boeddha, Mohammed, Mozes, Krishnamurti, de Daila Lama, Sai Baba, Jezus en vele anderen) de aarde hebben betreden. Maar, wij als mens hebben verzuimd om te leren luisteren naar datgene wat er honderdduizenden malen is verteld en uitgelegd.
Ieder moment van de dag treedt er ergens wel een spirituele revolutie - een verlichting - op, vooral bij hen die zich open willen stellen voor de verbinding met de Kosmos en hun innerlijke Zelf. Hebben wij dan nog steeds niet begrepen, dat hoogontwikkelde kinderen onze toekomst zijn? Dat wij als oudere generatie beter deze kinderen kunnen modelleren, dan het klakkeloos accepteren of het na-apen ('papagaaien') van datgene wat bijvoorbeeld de reiligieuze 'opvoeders' wel beweren en ons onderwijzen? Nu de wereld 'panikeert' zoeken wij halsstarig naar praktische-conceptuele oplossingen van onze zelfgecreëerde wereldproblematiek. We komen - nu na honderdduizenden jaren - eindelijk tot besef dat het veel beter is om het ego-gericht denken (het materialisme) te verlaten en dit te transformeren naar het hart-gericht denken; van het materiële naar het spirituele, vanuit het zuivere gevoel, vanuit ons hart te leren leven  i.p.v. ons verstand te prefereren boven 'alles'.
Maar ook ..... van het besef dat wij afgescheiden zijn van elkaar naar het verbonden zijn met elkaar'; dat wij allen Eén zijn ! Dat wij - alleen wij als mensen - de wereld moeten veranderen én dit niet behoren over te laten aan God. Het is namelijk Gods Taak niet om ons Zijn Wetten voor te schrijven [Nieuwsbrief, 'Tien Gebodeen & 'Tien Beloften', dec. 2013]

[1] Wat is channelen? In het verleden werden de woorden 'medium' of 'paranormaal begaafde' gebruikt als men sprak over het conctact met gidsen. Dit is nu vervangen door het woord 'channel'; kanaal. [Meer informatie te lezen over channelen in de Nieuwsbrieven: 'Ben jij paranormaal begaafd?, juli 2009 ; 'Parnormaal begaafdheid', dec 2012 en 'Mohammeds Openbaringen', nov. 2013]

Doreeen Virtue [1] en vele andere beroemde schrijvers gaan kinderen met bijzondere kenmerkende persoonlijkheidsstructuren (hoog-gevoelig, mediamiek, pararnomaalbegaafd, en zij die een belangrijke levensmissie hebben) definiëren als: de nieuw(ste)e generatie lichtwerkers die ons richting willen geven aan het komende nieuwe levensproces.
Het meeste opmerkelijke is wel de neiging van de meeste schrijvers om een onderscheid te maken tussen bijvoorbeeld indigo- en kristalkkinderen. Laat staan het minieme onderscheid dat er gemaakt wordt tussen de essentiële karakterkenmerken op het lichamelijke-, emotionele-, mentale- en spirituele gebied van sterrenkinderen ['Ze zijn geboren als mens bij twee aardse ouders maar een deel van hun DNA is van buitenaardse oorpsrong'], bloememnkinderen, en hoog-sensitieve kinderen .... etc. etc.. In grote lijnen wordt er een onderscheid gemaakt in 'speciale gaven', 'bijzondere wereldse taken', en 'Hoe lang worden er al nieuwetijdskinderen geboren?'. Al deze bijzonderen kenmerken komen uit de evolutionaire psychologie (hoog-gevoeligheid, empathie en altruïsme is een onmisbare functie in evolutionaire processen) voort en wijst op een sociaal-psychologische context. Hoewel dr. Elaine Aron hiervan gebruik heeft gemaakt en graag verwijst naar neurologische processen en gegevens, ontbreekt het eenvoudigweg aan 'kennis van het levenzelf, de innerlijke relatie tussen ziel, geest en lichaam', althans dat is mijn mening,.
Ja, wetenschap? 'Het weten op de schap!' Ja, maar wat nog veel belangrijker voor de mensheid is om nu eens en voor altijd te weten 'Wat is een ziel?' en 'Wat is een geest?' nu exact en 'Wat is hun onderlinge relatie in het schepppingsproces', is. 'Hoe werkt het denkemechanisme of het zuivere scheppingsproces van de mens? [Nieuwsbrief, 'Ziel en Geest", aug + sept. 2010]. Want realiseer je nu eens en voor altijd, dat jij de regisseur, de schepper, en de beslisser van je eigen leventje bent; niemand anders!

Doreen Virtue beschrijft de regenboogkinderen wel op een heel bijzondere, eigenwijze manier: 'Het zijn kinderen die nooit geïncarneerd zijn en dus géén karma hebben! Ze zijn perfect in balans door de gelijke verdeling van hun mannelijke en vrouwelijke energieën!' Maar is dat zo? Neen!
Indigokinderen worden zomaar - op basis van axioma's - gekwalificeerd als de 'systeemafbrekers' en zijn over het algemeen robuust gebouwd. In tegenstelling tot de kristalkinderen die meer een leidersrol op zich zullen nemen; het 'voorbeeld' zijn voor hun omgeving. Ze zijn niet zo sterk en vasthoudend, zowel op het fysieke als op het mentale vlak. Het etiket 'Kristal' refereert naar het feit dat het Christus-gelijke-energiewezens zijn; hoog-intuïtief ontwikkeld en hebben natuurlijke genezende eigenschappen. Deze kinderen zijn 'pioniers' en hebben er behoefte aan het pad te effenen voor die andere, aldus Doreeen Virtue.
Dit alles heeft helaas geresulteerd in het opnoemen van ontelbare kenmerken of karaktereigenschappen van indigokinderen, kristalkkinderen en nieuwetijdskinderen, etc., etc. die nu wereldwijd worden geaccepteerd en 'heilig' verklaard! Maar wat uiteindelijk - helaas - weer heeft geleid tot differentatie, tot begripsverwarring ...... tot het nog meer afgescheiden zijn van elkaar. 'Ik ben een kristalkind, en jij slechts een 'indigootje'.
De psychiatrie ziet hierin dan ook een grote kans om ongelimiteerd medicijnen (Ratalin) uit te (blijven) schrijven zonder zich verder te wilen verdiepen in het wezenlijke van de mens; de ziel!

[1] Doreen Virtue is een Amerikaans spirirtueel psycholoog (1986). Geboren op 29 april 1958 in een Christian Sciëntist familie in Californië. Ze beweert helderziende vaardigheden te hebben; het zien en spreken met gidsen en engelen reeds vanaf haar jeugd. Ze werkt met engelen in haar boeken en haar workshops. Ze heeft o.a. psychologie Counseling (1988) gestudeerd en heeft verschillende psychologische klinieken opgericht, die zijn gespecialiseerd in vrouwenzaken.

10.0 Hoog-gevoeligheid
'De nieuwetijdskinderen'
'Hoog-sensitief-zijn' [HSP]
'HOW's: hoogontwikkelde wezens'

Hoog-sensitief persoon of HSP is een term uit de psychologie die in 1996 werd geïntroduceerd door de Amerikaanse psycholoog dr. Elaine N. Aron en staat voor: highly sensitive person, oftewel  'zeer gevoelig persoon'. In het Nederlands wordt highly sensitive person vertaald als 'hoog sensitief persoon' of 'hoog-gevoelig persoon'. Het is géén ziekte of aandoening, maar veel meer een karaktereigenschap!

Op basis van de onderzoeken van de psychiater Carl Jung én de psycholoog dr. Jerome Kagan komt dr. Elaine N. Aron tot de conlusie dat hoog-sensitiviteit sterk aangeboren en genetisch is bepaald! [Nieuwsbrief, 'Epigenetische Heelkunde', febr. 2011]. Zo zouden hoog-sensitieve kinderen een gevoeliger zenuwstelsel hebben dan gemiddeld, waardoor ze extern sterker worden geprikkeld. In interne zin zijn HSP's gevoeliger voor emoties, pijn, genot en anderen lichamelijke en geestelijke ervaringen. HSP's zijn niet alleen gevoeliger voor geluiden en geuren, maar ook zijn ze eerder en meer bewust van details en mogelijke scenario's die een omgeving in zich bergt. HSP's zijn daardoor meer alert op mogelijke gevaren en zijn eerder geneigd tot het overdenken en inschatten van situaties, wat kan leiden tot het ten onrechte bestempelen van verlegenheid en geremdheid. Ze zijn geneigd tot mindere  sociale omgang en assertivitteit, maar hebben daarentegen een 'aangeboren' opmerkingsvermogen en dus meer geneigd tot empathie.

Volgens Alaine Aron is 15 tot 20 procent van de mensen hoog-gevoelig. Zij is fel tegen opname van deze term in de DSM-V [1], omdat het hier een aangeboren karaktereigenschap (?) betreft! Ofschoon de professionele psychologie dr. Elaine N. Arons' bevindingen niet in het algemeen heeft overgenomen, bestaat er weining fundamenteel wetenschappelijke kritiek. Hoewel Arons gebruik maakt van en verwijst naar neurologische gegevens, ontbreekt het dus aan een eenduidige neurologische definitie.

[1] DSM-V: Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders; classificatie persoonlijkheidsstoornissen, afgekort als DSM.

11.0 Slot

Als je vandaag de dag een kind naar buiten stuurt, heeft het geen idee wat het met zichzelf aan moet. Kinderen brengen uren achter beeldschermen door, variërend van televisie, computer en videospelletjess tot de biscoop. Ze worden letterlijk van het ware leven - het leven zelf - afgeschermd. Dit afschermingsproces verwijdert hen van de realiteit en plaatst hen in een fantasiewereld. Dat zou helemaal niet erg zijn als het hun eigen fanatasiewereld was, gebaseerd op wat wij hun hebben bijgebracht, maar dat is dus niet zo! Het is de wereld die bestaat in de verbeelding van de televisieproducenten en de ontwerpers van de computerprogramma's, videogames en films en van wat zij hun leren.

Wij willen niet dat onze kinderen rondzwemmen in deze poel van verderf! Waar zijn de instrumenten van de volwassenen waarmee ze hun kinderen de gave van hun eigen verbeelding kunnen teruggeven?

Als je aan alle ouders - opvoeders - de vraag stelt: 'Wat zou je het allerliefste voor je kinderen wensen?', dan schijnt het zo te zijn dat de ouders het niet belangrijk te vinden dat hun kinderen rijk en beroemd worden of dat ze een leven zonder problemen krijgen. Nee, de grootste prioriteit van het leven is van het leven zelf te kunnen genieten. Dat zou het allermooiste zijn wat wij ouderen onze toekomstige kinderen zouden moeten leren en toewensen.
Maar het feit is, dat de meesten van ons niet weten hoe we kinderen moeten helpen van het leven te leren genieten, omdat we dat eenvoudige geheim zelf niet hebben geleerd! We kunnen anderen niet leren wat we zelf niet weten! Met als gevolg, dat wij maar doorgaan in dezelfde vicieuze cirkel die aan ons is doorgegeven en onze eigen kinderen worden het slachtoffer van onze ouderlijke onwetendheid. We denken vaak dat we het weten wat iemand tot een succes maakt en we dwingen onze jonge mensen om te worden wat wij - ouders, maar ook de religieuze leiders - denken dat ze horen te worden. Eén grote misvatting!
Misschien moet je huilen om wat je je kinderen in het verleden hebt aangedaan. Maar huil alstublieft niet om wat je in de toekomst voor hen kunt doen! Want .... de toekomst is fantastisch en blijft een ware uitdaging voor ieder kind dat zich spiritueel wil of gaat ontwikkelen.

Leren hoe je van het leven genieten moet, wordt dan een levenshouding!

11.1 De oude educatie-methode

'Hoe moet je nu met hoog-gevoelige kinderen omgaan?'
'Hoe leren hoog-sensitieve kinderen?'

Ik vraag me wel eens af of de huidige opvoeders - wij dus - ooit wel zullen willen erkennen dat de meeste problemen en uitdagingen waar kinderen vandaag de dag mee geconfronteerd worden, uiteindelijk niets of weinig te maken hebben met meetkunde, aardrijkskunde, biologie of geschiedenis, maar wel alles met rechtvaardigheid, redelijkheid, tolerantie, gelijkheid en eerlijkheid. Voordat ik in ga op allerlei details [Nieuwsbrief, 'Kinderen, onze toekomst' - deel II] - de definitieve afschaffing van alle vormen van straf in de educatie, welke instrumenten en methodes in het onderwijs zijn het meest effectief, etc. etc. - zou ik graag willen wijzen op één bijzonder aspect van het 'opvoedproces' van (hoog-sensitiefve) kinderen. Kinderen zijn gemakkelijk aan te zetten tot zelfgericht en zelfgedisciplineerd gedrag, maar de vraag is 'Hoe kun je kind helpen met een verandering van zijn gedrag?'
Veel mensen geloven dat straf bijvoorbeeld een gepaste en effectieve methode tegen wangedrag is. Veel mensen geloven bovendien dat God de mensen bestraft als ze niet aan Zijn wetten [Nieuwsbrief, 'Tien Geboden & 'Tien Geloften', dec 2013] gehoorzamen en dat ze daarom het morele gezag en de verantwoordelijkheid hebben om elkaar precies hetzelfde aan te doen. Dit is allemaal niet waar, maar wij mensen geloven talrijke dingen over God en over het leven die onwaar zijn en dat maakt het juist onmogelijk om met elkaar in vrede samen te leven.

Het merendeel van overtuigingen is ons ingeprent, toen wij nog jong waren en velen van ons hebben ze op precies dezelfde wijze aan onze eigen kinderern doorgegeven! En dat is is ongeoorloofd .... zachtjes uitgedrukt!
Feitelijk hebben wij onderwijsinstellingen gecreëerd waar kinderern vroegtijdig vanuit een singulier, restrictief perspectief over het leven worden onderwezen. Sommige parochiescholen, yeshiva's (tradiotionele joodse scholen) en de medresse of madrassa scholen (een religieuze school waar de islam wordt onderwezen; in de westerse wereld bekend onder de naam de Koranschool) vanuit een islamitische invalshoek over het leven wordt onderwezen. Het vakkenaanbod op deze scholen is meestal uiterst beperkt. Het omvat Arabisch en het uit het hoofd leren van de Koran. Daarnaast komen eventueel islamitisch recht, de bestudering van de Hadith en de geschiedenis van de islam aan bod, maar beslist niet veel andere zaken. Er wordt weinig tot niets onderwezen over de rest van de wereld en ook wordt er nauwelijks aandacht besteed aan de standpunten van andere culturen. Om deze reden kunnen we dit soort scholen het beste omschrijven als instrumenten voor indoctrinatie.
Uit het hoofd leren is vandaag de dag op veel scholen nog altijd één van de belangrijkste leermiddelen; dit geldt zowel voor het bijzonder als het openbare onderwijs. Dat komt doordat het belangrijkste deel van veel scholen is om het nageslacht te leren hoe ze het leven van hun ouders kunnen kopiëren! En de beste manier om dit resultaat te bereiken is de kinderen dezelfde dingen uit het hoofd laten leren die hun ouders uit het hoofd hebben geleerd. Ze kunnen dan op dezelfde kennisbasis voortbouwen, hangen dezelfde opvattingen aan, omhelzen dezelfde overtuigingen, denken dezelfde gedachten, en vertonen uiteindelijk hetzeflde gedrag!

Radicale krachten in de samenleving hebben goed begrepen, dat de dingen pas veranderen door de kracht van gedachten te gebruiken, niet van actie want zij begrijpen dat gedachten acties voortbrengen. Pas als je hebt bereikt dat iemand op een bepaalde manier denkt, krijg je voor elkaar dat iemand op een bepaalde manier handelt. Dit gebeurt niet gemakkelijk andersom. Neem bijvoorbeeld moord en doodslag. Je zult maar zelden iemand zover krijgen, dat hij een ander doodslaat enkele en alleen omdat jij het zegt. Je moet een reden noemen. En deze 'reden' bestaat alleen in gedachten. En gedachten zijn altijd gebaseerd op overtuigingen. Dus als je wilt dat iemand een ander voor jou doodslaat, dan bereik je dat het snelst door hem een overtuiging aan te reiken die deze actie ondersteunt en bevordert. Zo'n overtuiging zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat God moord en doodslag wil, dat je adlus de Wil van God uitvoert, en dat je er in de Hemel voor zal worden beloond. Dan kan een zeer krachtige overtuiging zijn of een zeer krachtige aansporing zijn.
En kijk nu eens naar onze geschiedenis; al eeuwen zijn onze elementaire overtuigingen over God en het leven niet aangepast. Duizenden jaren wordt nog steeds dezelfde overtuigingen over God en het leven in bijna alle scholen op dezelfde wijze onderricht gegeven. Vaak worden deze overtuigingen als 'feiten' gepresenteerd, maar het zijn en blijven overtuigingen. In sommighe  religieuze scholen, waar kinderen al van jongs af worden aangemoedigd om het leven door het prisma van specifiek dogma's en culturele vooroordelen te bezien - is het resultaat van de inteelt van ongelooflijke negatieve gedragingen, de weerspiegeling van volstrekt onjuiste overtuigingen.

Maar besef dat wij onze jongeren niet alleen in scholen onderrichten, maar ook op elk moment van hun leven. Zij slaan ons gade als hun rolmodellen en brengen onze voorbeelden in praktijk. Vooral jongeren verlangen er naar om alles van het leven te weten te komen en het meeste over het leven leren ze van het leven zelf. Dus degenen die graag willen dat onze kinderen - onze toekomstige kinderen - leren om hun onjuiste overtuigingen over God en het leven los te laten, zullen in deze vernieuwende tijd moeten leren aanvaarden dat de scholen van de toekomst ....... het accent niet op kopiëren legt, maar op creëren zelf. Onhoud; 'Jij bent de creator - de schepper - van je eigen miserabel of gelukkig leventje'!
Kopiëren (van overtuigingen en dus gedrag) is één ding, maar zelf creëren is heel iets anders! Vandaar dat de toekomst van onze kinderen ligt bij scholen die "Creatieve Educatie" hoog in het vaandel zullen hebben. Waar het hierom gaat, is dat aan kinderen en jongvolwassenen wordt getoond |Wie-Ze-werkelijk-Zijn|. Waar het ook om gaat, is dat ze zich openstellen voor de Schepper binnenin. Ze moeten kunnen leren en geloven in zichzelf als de Bron van hun ervaringen en als autoriteit van hun leven. Ze moeten worden teruggeleid naar hun eigen innerlijke wijsheid en ze moeten worden aangemoedigd om zelf hun eigen meeste innerlijke waarheid vorm te geven. Niet steeds maar weer die oude, onvolledige overtuigingen van die anderen blijven herhalen en kopiëren!

Waar het in de Creatieve-Educatie dus omgaat, is dat alles als Eén ervaring wordt en jezelf als de Schepper zien!

Hans Zevenboom

Literatuurverwijzing:

- Barbara Driessen, 'Sensitieve Intelligentie' - 2008
- Elaine N. Aron, 'Hoog sensitieve Personen' - 1996
- Neale Donald Walsch, 'Derde geespek met God'- 1998
- Neale Donald Walsch, 'De God van Morgen' - 2004
- Dr. Wayne Dyer, 'een toekomst voor u en uw kinderen' - 1985
- Hans Zevenboom, 'Ziel, Geest en Lichaam' - 2006