Het bewustwordingsproces - deel IV

Het levensproces

'Waarom niet het 'bewustzjin-van-alles' nu herdefiniëren?´

Een serie artikelen over het begrip bewustwording-van-ALLES.

1. Het bewustwordingsproces van het innerlijke zelf; bewustwording van |Wie-ben-ik| - deel I
2. Het bewustwordingsproces van |Wat-wil-God|; God herdefiniëren - deel II
3. Het bewust worden van de |God van Morgen|; een nieuwe versie van God! - deel III
4. Het bewust worden van de ware betekenis van het leven; God is het Levensproces - deel IV

1.0 Inleiding

'Onze gedachteconstructies zijn gebaseerd op onjuiste en archaïsche overtuigingen over God en over het leven!'

Onjuiste, incomplete gedachtecontstructie hebben waanzinnig disfunctionele sociale conventies voortgebracht; gedragingen die wij 'gebruikelijk' noemen, zijn vaak gebaseerd op 'volkswijsheid'. Natuurlijk hebben de mensen dit soort gedachtecontstructies niet uit pure 'gemeenheid' bedacht. Nee, ik ga er gemakshalve dan ook maar vanuit dat onze gedachteconstructies stuk voor stuk oprechte pogingen van de geest - niet van de ziel - zijn geweest om de onderliggende principes die het leven ondersteunen, te verwoorden en uit te drukken. Maar realiseer je wel, dat als wij méér aandacht besteden aan onze gedachteconstructies dan aan de onderliggende principes, dat wij dan inderdaad in de problemen komen. En  .... zoals ik het nu 'aanvoel en bekijk' zijn wij diep in onze wereldse problemen verstrikt geraakt! Problemen die we niet meer in de hand hebben. De mensheid is voor mijn gevoel dan ook ondergraven door de dogma's, nutteloze leerstellingen en sterk verouderde overtuigingen. Overtuigingen en dogma's waarvan ze zich juist hadden voorgesteld, dat ze haar van haar beperkingen zouden bevrijden. Niet dus!
Het hedendaagse probleem is, dat de morele, ethische en sociale uitdagingen van morgen niet kunnen worden aangepakt met opvattingen en instructies uit de achttiende, tiende, zesde eeuwe of eerste eeuw. Je kunt het zo'n beetje vergelijken met een supermoderne operatiekamer uit de eenentwintigste eeuw, maar die met instrumenten uit de eerst eeuw is ingericht. De mensheid kan daarom de dillemma's van de eenentwintigste eeuw niet oplossesn m.b.v. richtlijnen - oude opvattingen en (spirituele) overtuigingen - uit de eerste eeuw; laat staan met richtlijnen die nog véél ouder zijn! Maar besef wel, dat het evolutieproces onomkeerbaar is; niet te stoppen is!

In al die voorbijgaande eeuwen is het ons nog steeds niet gelukt om dichter bij de kern van de ware zin van het leven te komen, om de essentie van deze onderliggende principes te achterhalen; om de essentie van ons bestaan te doorgronden! De onjuiste (spirituele) overtuigingen die wij nog steeds over God én het leven aanhouden, verhullen ze, verdoezelen ze, onttrekken ze aan ons zicht en voorkomen dat wij ze (her)kennen. Dit is de vertroebeling door onwetendheid. Zij verbergt de allesomvattende waarheid voor ons.

Kortom, de mensen proberen volgens een ooit-ooit-eens gepresenteerde waarheid te leven, maar doen dat wel aan de hand van onjuiste (geloofs-of spirituele)  overtuigingen! Spirituele overtuigingen die direct met het leven - dus met het bewustwordingsproces van het leven - zelf te maken hebben!

2.0 Eindeloze cyclus doorbreken?

We leven in een eindeloze cyuclus van herhalingen. Wij blijven onze fouten steeds maar herhalen, net zolang tot eén van beide partijeen doorkrijgt dat het in het leven niet om macht draait, maar om kracht. En tot beide zien dat het niet om scheiding draait, maar om Eenheid. Want in Eenheid vind je de innerlijke kracht, in de scheiding verdwijnt die waardoor men zich zwak én machteloos voelt; daar komt die strijd om de macht vandaan.

Ja helaas, wij zijn in de loop der eeuwen een enkelvoudige maatschappij geworden, in plaats van een meervoudige. Ik bedoel een meervoudige maatschappij van individuen, in plaats van samenwerkende groepen of - leefgemeenschappen. Omdat wij zowel geïndividualiseerd als 'verjongd' zijn, zijn wij onze (geestelijke) rijkdommen en (innerlijke) bronnen kwijtgeraakt. Wij missen beide en nu leven er veel te veel mensen in emotionele en psychologische armoede en ............... geestelijke uitputting. Wij leven voor onszelf (ego-gericht) en wij willen de waarheid niet weten, laat staan horen, vertelllen of ontvangen. Daarom laten we het verkondigen van de 'waarheid' maar over aan die anderen; die godsdienstijveraars, die betweters!

De tijd is NU (het NU-moment) gekomen om de waarheid, eenvoudig en helder te vertellen. Maar besef wel, dat het waarheidsproces onomkeerbaar is! Maar besef ook dat het een onderdeel is van ieders leven! Het is een onderdeel van ieders bewustwordingsproces ..... hopelijk! Doorbreek nu dan ook eens die eindeloze cyclus - het zich steeds maar herhalen - van eeuwenoude misvattingen (onwaarheden) over God en de ware betekenis van het leven eens! Nu heb jij die kans om te beseffen dat innerlijke kracht zonder eenheid met God en het leven een leugen is. Een 'gepredikte' leugen die onze soort geen goed heeft gedaan, maar die desondanks diep in onze bewustzijn is doorgedrongen. Want wij denken dat innerlijke kracht uit individualiteit voortkomt en uit scheiding van God en het leven, maar zo is het gewoon niet. Scheiding van God en van elkaar is de oorzaak van al ons falen!
Doe dus alsof je nu nog van iets weet en van niemand gescheiden was, en morgen zul je je wereld helen. Dit is het allergrootste geheim aller tijden. Het is het antwoord waar de mens al millennia naar zoekt!

3.0 Het leven is een veranderingsproces

Wij moeten aanvaarden, dat wij individueel steeds van gedachten veranderen en als maatschappij in zijn geheel ook. Wat in onze maatschappij nog maar een paar decennia geleden 'goed' gevonden werd, vinden we nu 'fout'. Wat wij nog niet zo lang geleden 'fout' vonden, heet nu 'goed' te zijn. Het feit dat je van gedachten veranderd is niet het probleem, je moet wel van gedachten veranderen, anders groei je niet. Verandering hoort bij je ontwikkeling; je eigen evolutie!
Neen, het probleem is niet dat je veranderd bent, of dat je waarden veranderd zijn. Het probleem is dat velen van ons koppig blijven denken dat de waarden die nú gelden de juiste zijn, dat ze perfect zij, dat iedereen ze moet onderschrijven! Dat is ons probleem!

Houd vast aan waarin je gelooft, als jou dat goed doet. Laat het niet waaien. Want jouw ideeën over 'goed' en 'fout' bepalen jouw definitie |Wie-je-bent| op dit moment. Verlang niet van anderen, dat zij zichzelf definiëren op jouw manier. Maar blijf niet 'steken' in je huidige waarden en gewoontes, houd het evolutieproces niet tegen. Want besef dat niets gelijk blijft. Dat alles beweegt. Er is niets dat niet in beweging is. Gelijk blijven, of proberen geljk te bliijven, gaat tegen alle Wetten van het Leven in .
Verander dus. Verander je ideeën over 'goed'en 'fout'. Verander je opvattingen over alles en nog wat. Verander je structuur, je constructies, je modellen [1], je theorieën. Want in het nieuwe idee van |Wie-je-bent| vind je groei!

In je nieuwe ideeën over hoe-het-is, vindt de evolutie plaats. In je nieuwe ideeën over alles vind je opwinding, vind je schepping. Daardoor wordt |God-in-jou|  verwerkelijkt.

[1] Nieusbrieven 'Creactie & Educatie'

4.0 Het leven is een spirirtuele revolutie

De levensenergie, de fundamentele energie vanal het leven - ook wel de 'Ziel van God' genoemd - is permanent in revolutie; in beweging. Alles roteert, ofwel 'revolteert'. Zelfs onze lichaamscellen zijn permanent in beweging en vernieuwen zich na een aantal jaren. Revolutie is dan ook de basisbeweging van ons leven! Het is een voortdurend proces. Het leven is een Proces; een proces van gewaarwording, van bewustwording!
Zodra je bewust het spirituele pad gaat betreden, betekent het dat je je verstand, lichaam en ziel opdraagt aan het process van het scheppende Zelf. Dit is het proces van zelfverwerkelijking. Dit is het proces van verlossing. Het (scheppings-)proces is een daad van dag tot dag, van minuut tot minuut. Het is kiezen, en opnieuw kiezen, elk ogenblik. Het is de schepping die jij als individu permanent meemaakt of ondergaat! Jij bent de beslisser van jouw creatie, van jouw leventje! De vraag is: Ben jij dat bewust? Leeft jij bewust of onbewust?

Godsdiensten eisen, dat je leert van de ervaring van anderen. Spiritualiteit dringt erop aan dat je je eigen ervaring zoekt. Spiritualiteit nodigt je uit de gedachten van anderen te verwerpen, en met eigen gedachten te komen. 'Een goed gevoel' is jouw manier om te zeggen, dat je laatste gedachte waar was, dat je laatste woord wijsheid was, dat je laatste daad liefde was. Kijk om vast te stellen hoeveel je bent vooruit gegaan, om te meten hoever jij je hebt ontwikkeld, eenvoudigweg naar wat je 'een goed gevoel' geeft. Probeer je evolutie niet te forceren, door te ontkennen wat goed valt of door daar afstand van te nemen. Leer jezelf kennen door te ervaren |Wie-je-bent|.

Leer luisteren naar je gevoel. Want de ziel is de som van alle gevoelens; de taal van de ziel is intuïtie, zuivere emoties.

5.0 Er is 'iets' dat het leven zinvol maakt (?)

'De mens heeft de neiging zijn geloof en zijn ethiek aan te passen aan wat hem goed uitkomt'
'Het geloof in God zijn wij kwijt, maar mensen houden een religieus verlangen'

Steeds meer mensen geloven in 'iets'. Noem het een god, een almacht, een kracht of een energie. Het is in elk geval geen man met een lange baard, want het is 'iets' ongrijpbaar. Uit opiniepeilingen blijkt dat 40 procent van de Nederlanders meent dat er 'iets' is tussen hemel en aarde. Het wordt algemeen omschreven als een geloof in een bovennatuurlijke kracht.

Veel wetenschappers zien het geloof als het centrum van het menselijke bestaan. Zo beschrijft de Britts-Poolse etnoloog Bronislaw Malinkowski: 'Religie geeft de mensen de hoop op onsterfelijkheid en het rituele middel om die te bereiken. Ze openbaart het bestaan van God of de Voorzienigheid en laat zien hoe de geloofsgemeenschap kan worden gevormd. Ze geeft betekenis aan de wereld en zin aan het leven, en via haar sacramenten kunnen mensen een grotere bevrediging in het leven vinden. De religie biedt een veilige haven voor de angst van het onbekende, en angst is een elementair menselijk verschijnsel'.
Freud daarentegen noemde religie een 'universele dwangneurose' en deed dat omdat in zijn tijd het christeljke geloof een gestold geloof was geworden. Het idee dat God zijn goddelijke Zoon naar aarde gestuurd had met het doel om te lijden en te sterven aan het kruis, was lettelijk ongeloofwaardig geworden. Bovendien stuitte het steeds meer mensen tegen de borst, i.pv. dat ze erdoor geïnspireerd werden.

'Geloof' heeft een slechte naam overgehouden aan die tijden van weleer en tegenwoordig noemen veel mensen zichzelf liever spiritueel dan gelovig. Maar dat wil niet zeggen dat we niets geloven. De westerse theologie van de laatste eeuw zou je dan ook in één notendop kunnen samenvatten: minder, minder, minder, het minimaliseren van het geloof. Het geloof van 'overbodigheden' zuiveren; alles wat in het licht van de moderne tijd ongeloofwaardig was, werd zoveel mogelijk verwijderd. God was in de ogen van velen machteloos geworden, niet meer alwetend, Hij luisterde noch greep in. Beeld na beeld werd 'ontmythologiseerd', metaforisch uitgelegd of verworpen. Het ongeloof maakte passief, en daardoor ook de intensiteit van de beleving van het geloof.

6.0 Hulpmiddel om waarheid te vinden?

'De waarheid vinden is één van de moeilijkste dingen, die er zijn. Je hebt er een heldere, scherpe geest voor nodig!'

De waarheid is de manier waarop het leven zich aan jou openbaart. Alleen wanneer je blik helder en fris is en wannneer je 'open-minded' bent, kun je je eigen waarheid zien en herkennen. En wat blijkt dan vaak, dat die waarheid altijd dieper, voller en mysterieuzer is dan jij in eerste instantie had gedacht.

Je hoeft niet slim te zijn, of je hersenen vol te proppen met kennis over mogelijke spiriituele waarheden van anderen! Neen, je moet bereid zijn om te willen leren van je eigen persoonlijke eraringen in dit leven. Kijk ik er bewust of onbewust naar; naar iedere plezierig of minder prettige levenservaring. Ontloop ik zoveel mogelijk pijnlijke ervaringen of vraag ik mezelf af waarom me dit overkomt, wetende dat alle scheppingen - alle creaties van jou - een bedoeling hebben. 'Ik ben de veroorzaker van mijn eigen creaties'.
Misschien vraag je je af door welke bril je deze ervaring ziet? Of nog interessanter, kijk ik door de 'bril van Jezus' of 'de bril van haat'?
Zodra je een persoonljke ervaring hebt ondergaan, dan zal je - als je er bewust naar wilt kijken - tot de ontdekking komen dat het achteraf wel mee viel. Maar het betekent eenvoudig dat je in staat bent om van moment naar moment mee te bewegen. Je bent en blijft namelijk altijd in voorwaartse beweging gaan in dit leven. Je kan gewoonweg niet stilstaan. Het leven is daarom een spirituele (r)evolutie!

Voor de waarheid moet je geest openstaan, als een kom waar iets in kan. Een ontvankelijke geest is als een perfecte lege kom. Als er iets mis is met de kom, als er bijvoorbeeld een gat in de bodem zit, loopt alles er direct weer uit. Als je afwezig ben en je aandacht niet richt op dat waarmee je bezig bent, loopt alle informatie weer uit je geest.

7.0 Compassie tonen in het leven

'Godsdienstig zijn? Compassie, medelijden of medeleven tonen?'

Het leven van Jezus belichaamt voor christenen de kern van medelijden en naastenliefde. Christus' voorbeeld spoort christenen aan om hun eigen verlangens te verzaken en om mededogen te tonen ten aanzien van anderen. De vraag is nu of deze 'navolging van Jezus' het ware of enige doel van ieders leven is?

De betekenis van compassie is niet eenduidig. Soms wordt er medelijden [1] mee bedoeld - emotioneel betrokken zijn bij moeilijke of pijnlijke situaties van die anderen, maar ook empathie - het vermogen zich in te leven in de emotie van een ander. Dit kunnen zowel positieve als negatieve emoties zijn. Dus ook het mee beleven van vreugde, enthousiasme en blijdschap. Iemand die met compassie meeleeft met een verdrietig persoon is niet zelf verdrietig! Hij beseft wat het betekent om verdriet te hebben, hij kan het zich voorstellen, zich in zo'n situatie inleven, maar hij of zij is zelf niet verdrieitg. Dus compasie is niet hetzelfde voelen als de ander!

In de geschiedenis van het Westerse denken wordt compassie - medelijden [1] - op verschillende manieren geïnterpreteerd; Plato bant medelijden volledig uit zijn ideaal beeld over het leven; Aristoteles is in zijn ethiek wat genuanceerder: 'Wanneer verdient iemand medelijden? En hoeveel medelijden is in een bepaalde situatie gepast?' En Augustinus (de belangrijskte Kerkvader van het Westen) was de mening toegedaan dat compassie 'deugd bevorderend' was.
Maar in de twinstigste eeuw heeft Nietzsche zijn opmerkelijke visie over compassie een slechte reputatie bezorgd: 'dat compassie op zwakte en verval duidt, dat het juist de moraal vernietigt, dat compassie het lijden zou verdubbelen; niet alleen het slachtoffer lijdt, maar ook degene die medelijden met hem heeft, lijdt op zijn beurt aan diens lijden'. 'God zelf is aan medelijden met de mensheid gestorven'. Toch scoort Nietzsche hier mee een klein puntje, namelijks dat er wel degelijk zoiets bestaat als een cumulatieve opeenhoping van emoties. Een voorbeeld van zo'n opeenhoping is de massale uitbarsting van verdriet na het overlijden van prinses Dina. Er werden wel gevoelens gedeeld, maar niet op een empatische manier; het werd alleen maar erger toen de mensen in elkaars gevoelens bleven 'harken'.

Compassie heeft ook Bijbelse wortels. In de Tweede Brief aan de Corinthiërs [1:3] in de Bijbel wordt God 'de Vader der Barmhartigen' genoemd. Het leven van Jezus belichaamt voor christenen dan ook de kern van medelijden en naastenliefde. Christus' voorbeeld spoort christenen aan om hun eigen verlangens te verzaken en om medelijden te tonen ten aanzien van anderen, in het bijzonder voor diegenen die hulp nodig hebben. Jezus verzekert zijn toehoorders, dat 'zij die genade tonen, gezegend zijn'. In de parabel van de Barmhartige Samaritaan [Lucas 10:25-37]  houdt hij zijn volgelingen de idealen van medelijden en naastenliefde voor. In dit verhaal verbindt Jezus compassie in de zin van ontferming en barmhartigheid met het Oudtestamentisch gebod van naastenliefde. Jezus zei onder ander in Mattheüs 5:7, dat men met compassie anderen moet benaderen, niet alleen degene in nood maar ook anderen.

In het westerse christendom gaan de begripppen medelijden én naastenliefde gepaard met het principe van liefdadigheid, wat heeft geleid tot het ontstaan van een reeks liefdadigheidsorganisaties. Maar in de hedendaagse ethiek, en ook in ons alledaagse zelfbegrip, geldt compassie als iets dat afbreuk doet aan onze waardigheid. Het is iets kleinerends, zowel voor degenen die het heeft als voor degenen die het betreft. 'Ik wil geen medelijden', ik wil mijn recht', 'ik wil erkenning', zegt het slachtoffer tegenwoordig. Daarom lijkt compassie niet goed meer te rijmen met de in het tegenwoordige mensbeeld en zelfbeeld zo belangrijke waarden als autonomie en zelfrespect. Als Paulus roept: 'Verdraagt elkander', vertalen wij dat tegenwoordig in 'verdraag mij maar!'

[1] Medelijden wordt - ondanks dat het een minder positieve uiting wordt gevonden - als een belangrijke hoeksteen van humanisme beschouwd en het krijgt een belangrijke plaats in verschillende filosofieën én goddiensten. Vaak is het begrip verwant aan barmhartigheid, naastenliefde, genade en vergeving! Medelijden (ook mededogen, medeleven, compassie, erbarmen, deernis is een vorm van empathie, waarbij iemand meevoelt met het lijden van een ander.

8.0 Liefdadigheid, hoogste innerlijke keus?

'Naastenliefde tonen, het enige doel in je leven?'

We zijn aangekomen op een bijzonder gevoelig punt wat interpretatie betreft, want dit principe van door liefde ondersteunende handelingen wordt alom verkeerd begrepen. Het is dit misverstaan, dat heeft geleid tot de wrok en woede van het leven die op hun beurt ertoe hebben geleid dat zovelen het juiste pad hebben verlaten.

Het thema is: 'de hoogste keus is dat wat het hoogste goed voor jou oplevert!' Net als alle andere diepe, spirituele waarheden leent deze uitspraak zich zonder meer voor mis-interpretaties. Het mysterie heldert eventjes op zodra men besluit wat het hoogste 'goed' is, dat men voor zichzelf kan doen. Echter wanneer de absoluut hoogste keuzs eenmaal is gemaakt, lost het mysterie op, voltooit de cirkel zich en wordt het hoogste goed voor jou het hoogste goed voor een ander.
Het kan verschillende levens(!) duren voor men dit begrijpt, want om deze waarheid draait nog een grotere waarheid: wat je voor het eigen Zelf doet, doe je voor een ander! Wat je voor een ander doet, doe je voor het Zelf, voor jezelf als energiewezen. Dit is omdat jij en die ander één zijn!

Binnen het oude stelsel van opvattingen hebben mensen - goedbedoelde, welwillende, vaak zeer godsdienstige mensen - vaak gedaan wat zij dachten dat het beste was voor de ander persoon, bijv. binnen hun relatie. Triest genoeg leverde dit meestal alleen een voortzetting van het (lichamelijke of geestelijke) misbruik door de ander op, van mishandeling of het slecht functioneren van de relatie. Uiteindelijk wordt de persoon die 'goed' tracht te doen voor de ander - door vergevingsgezind te zijn, medeleven te tonen, voortdurend bepaalde problemen en gedragingen te toleren - haatdragend, kwaad en wantrouwig, zelfs tegenover God. 'Want hoe kan een rechtvaardige God deze oneindige kwelling, vreugdeloosheid en opoffering in de naam van de liefde verlangen?'
Het antwoord is, dat God dit niet werkelijk verlangt. God verlangt alleen dat je jezelf rekent tot de persoon van wie je houdt. God gaat nog verder in de boeken van Neale Donald Walsch. God stelt voor - beveelt aan - dat jij jezelf op de éérste plaats stelt! God zegt in het boek 'Een ongewoon gessprek met God': 'Stel jezelf op de eerste plaats, want dan leidt nimmer tot ongoddelijke daden'. Want .... 'indien je jezelf dan ook betrapt op een ongoddelijke daad als het gevolg van een handeling die het beste voor jou is, ligt de verwarring niet in het feit dat je jezelf op de eerste plaats hebt gesteld, maar dat je niet goed hebt begrepen wat goed voor jou is'.
Natuurlijk vereist de vaststelling van wat goed voor je is ook een nadere bepaling van wat het is dat je wilt doen. Dat is een belangrijke stap die veel mensen over het hoofd zien.
Wat ben je van plan? Wat is het doel in het leven? Zonder het antwoord op deze vragen zal de kwestie niet het 'beste' is onder alle omstandigheden een mysterie blijven.

Praktisch gezien is het minste wat je kunt doen - wannneer jk kijkt naar wat het beste voor jou is binnen situaties waarbij je bijvoorbeeld wordt misbruikt, geestelijk of lichamelijk - een einde te maken aan het misbruik. En dat zal goed zijn, zowel voor jou als voor degenen die jou misbruikt.

8.1. Vrije keus?

Als je beslist dat je jezelf wenst te ervaren als steun, hulp, liefdevol en meelevend en zorgzaam, zoek dan uit hoe je dat het beste kunt zijn. En merk op, dat je vermogen om die dingen te zijn niets te maken heeft met wat anderen aan het zijn of doen zijn. Soms is de beste manier om van iemand te houden of de beste hulp te geven, hen alleen te laten of hen in staat te stellen zichzelf te helpen.

Onthoud dat de beste hulp die je kunt geven, is mensen te helpen ontwaken, ze eraan te herinneren |Wie-ze-werkelijk-zijn|. Er zijn vele manieren waarop dit kan worden gedaan. Soms met een klein beetje hulp: een duwtje, een zet, een por .......... en soms met de beslissing om hen hun eigen koers te laten varen, hun eigen pad te volgen, hun eigen ritme aan tehouden, zonder enige bemoeienis of ingrijpen van jouw kant!
Wat binnen jouw mogelijkheden ligt om voor de minder bevoorrechten te doen, is hen helpen te her-inneren. Dat wil zeggen hun de weg te wijzen naar een nieuw innerlijk zelfbewustzijn. En jij moet ook een nieuw innerlijk bewustzijn over hen vormen, want als jij hen als minder-bevoorrecht beschouwt, dan zijn zij dát ook!

Jezus handelde ook met meedeleven- en als anderen ervoor kozen zich te beschouwen als wezens die bijstand nodig hadden, verwierp hij hen niet om hun verkeerde inschatting, maar stond toe dat zijn van hun realiteit hielden - en stond allen liefdevol bij in het uitwerken van hun keuzes. Want Jezus wist dat voor sommigen het snelste pad naar |Wie-zij-zijn| liep door |Wie-zij-niet-zijn|.

8.2. Wanneer is het niet goed om hulp te bieden?

'Liefdadigheidsinstellingen?'

Wanneer je hulp wordt aangeboden op zo'n manier dat het blijvende afhankelijkheid creëert in plaats van snelle onafhankelijkheid. Wanneer je iemand uit medeleven toestaat op jou te steunen in plaats van op zichzelf. Dat is géén medeleven, dat is dwang! Je hebt een dwangmatig verlangen naar macht. Want dit soort hulp komt neer op kicken op macht!
Dit onderscheid kan echter zeer gevoelig liggen en soms besef je niet eens dat je kickt op macht. Je gelooft oprecht dat je je best doet om een andere te helpen, maar let goed op dat je niet gewoon bezig bent je eigenwaarde te verhogen. Want in de mate waar je toelaat dat andere mensen jou verantwoordelijk voor hen maken, in dezelfde mate heb je hen toegelaten jou machtig te maken. En dat geeft je natuurlijk een gevoel van waardigheid. Dit soort hulp is echter als een 'liefdesdrankje' dat de zwakken verleidt.

Het doel is om de zwakken te helpen sterk te worden, niet om de zwakken zwakker te maken. Dit is het probleem met de meeste bijstandsprojecten van de overheidsinstellingen.

8.3 Richtlijnen?

Dit is een algemen richtilijn: 'Wanneer je twijfelt, kies er dan altijd voor fouten te maken ten gunste van het medeleven'.
De test of je helpt of kwetst: 'Worden je medemensen vergroot of verkleind door jouw hulp? Heb je ze groter of kleiner gemaakt? Meer of minder zelfstandig?'

9.0 Slot

'Ken daarom deze waarheid, en de waarheid zal je bevrijden'.

De enige waarheid is: er is geen scheiding! Niet tussen ons onderling, niet tussen ons en God, nergens tussen! Dat is het allergrootste geheim aller tijden.

Probeer het volgende te onthouden: Je vormt altijd een deel van 'iets', omdat je nooit gescheiden bent van 'iets'. Je vormt altijd een deel van God, omdat je nooit van God gescheiden bent. Je vormt altijd een deel van het levensproces, omdat je er een deel van bent. Je vormt een deel van de kosmos, omdat je er een deel van bent. Dat is de waarheid van je bestaan. Wij vormen één geheel. Nu ken je de hele wereld, dus de hele waarheid!

Deze waarheid heeft het voedsel gevormd voor de hongerende ziel. Neem en eet ervan. De wereld heeft gesmacht naar deze vreugde. Neem en drink ervan. Doe dat om God te herinneren. Want waarheid is het lichaam, en vreugde is het bloed van God, die liefde is. Waarheid, vreugde en liefde. De drie zijn onderling uitwisselbaar. De ene leidt naar de anderen en het doet er niet toe in welke volgorde ze verschijnen. Alllemaal leiden ze tot God.

9.1 Is er dan zo iets als een geheime formule van het leven?

Ja zeker, zegt God in het Boek 'De God van Morgen' [Neale D. Walsch]. En het antwoord is: dienstbaarheid, dienstbaarheid aan het leven Zelf! Want als jij het leven dient, dient het leven jou. Dat is omdat jij en het leven één zijn; dienstbaarheid aan het leven is dienstbaarheid aan jezelf! Besef, dat de |God van Morgen| géén dienstbaarheid verlangt, maar God is Zelf de Dienaar van het Leven. God is het alomvattend Levensproces Zelf!

Daarom ...... dien het leven eerst, in alles wat je zegt en doet! Vraag jezelf: 'Versterkt deze gedachte het leven of put ze het leven uit? Verrijkt dit woord het leven of doet het er afbreuk aan? Ondersteunt deze handeling het leven of schaadt ze het?'
Maar laat het goed tot je doordringen, dat je het leven niet eerst kunt dienen als jij denkt dat jij - individueel - iets te kort komt! Je zult dan altijd je eigen behoeftes eerst dienen en ze proberen te vervullen, voordat je datgene kunt doen wat het leven dient. Dit houdt in, dat als jij het levensproces daadwerkelijk vrij wilt ondergaan, jij op een nieuwe wijze over jezelf moet gaan denken.
Je gaat dingen die 'het beste voor anderen' zijn, als 'het beste voor jezelf' zien, omdat je weet dat jij die anderen bent; je bent namelijk een deel van hen, je bent één met hen. Wij allen zijn Eén, wij alleen zijn verbonden met elkaar  .... door onze innerlijke of hogere Zelf.

Natuurlijk er zijn vele soorten van dienstbaarheid en je innerlijke zelf - je ziel - weet wanneer hij/ zij de dingen doet die voor jou het beste zijn en die voor anderen het beste zijn. En als deze twee noties met elkaar botsten, voelt jouw ziel toch aan wat het beste is om 'iets' voor anderen te doen. Ook al stemt dat misschien niet overeen met jouw opvatting over wat het beste is voor jou als persoon.
Dit gevoel is het gevoel van 'grootte'. Opeens voel je je op één of andere manier groter, meer omvattend. Het is een gevoel van innerlijke overvloed. Sommigen noemen het 'onbaatzuchtigheid'.

Hans Zevenboom