Het veranderingsmodel - deel II

Voorwoord
‘Het huidige onderwijssysteem is een ware ramp voor vele hoog-gevoelige of spiritueel (hoog)ontwikkelde kinderen’!

‘De spiritueel-sensitieve mens [SSM] contra de (sensitief) intelligente mens [SIM]’

1.0 Wereldvisie veranderen door de visie op het onderwijs veranderen!

Wij leven in een spilziek, decadente samenleving. Wij stoppen chemicaliën in ons voedsel zodat het langer houdbaar is; obscene salarissen uit betalen voor idiote sportprestaties, terwijl onderwijzers, dominees en onderzoekers die ervoor strijden genezing te vinden voor de ziekten waaraan wij bezwijken, juist om geld moeten bedelen.
Niemand lijkt over de macht te beschikken deze omstandigheden te veranderen, maar de waarheid is dat de macht niet het probleem is. Niemand lijkt over de wil te beschikken.

Welke toekomst is er dan nog voor onze kinderen?

Er leven veel te veel mensen in emotionele en psychologische armoede en …… geestelijke uitputting. Wij leven voor onszelf (ego-gericht, [1]) en wij willen de waarheid niet weten, laat staan horen, vertellen of ontvangen. Daarom laten we het verkondigen van de ‘waarheid’ maar over aan die anderen; de godsdienstijveraars, de betweters, de wetenschappers, politici, onderwijsdeskundigen …… de machtselite!
Het bestaande onderwijssysteem is de schepping van de politici en de ‘geleerden’ van de afgelopen honderd jaar. Het is in essentie een patriarchaal systeem. Dat wil zeggen, dat het voor het grootste deel gecreëerd is door mannen en aldus de evolutionaire karaktertrekken weerspiegelt van het ‘vissen-tijdperk’ waarin het mannelijke dominant was over het vrouwelijke. Deze dominantie leidde tot de opvatting dat alleen mannen goed onderwijs nodig hadden en dat vrouwen genegeerd konden worden, aangezien zij alleen maar bestemd waren om echtgenotes en moeders te worden. Opeenvolgende generaties hebben in die overtuiging volhard en daarom weerspiegelt het tegenwoordige onderwijssysteem die onevenwichtigheid nog altijd.

Het huidige onderwijs is uitsluitend gericht op de ontwikkeling en de training van het intellect met absolute verwerping van de intuïtie [2]. Helaas de mensheid heeft verzuimd haar intuïtie te ontwikkelen die haar in staat zou stellen haar ontdekkingen en creaties op de juiste wijze en met de juiste motivatie te gebruiken. De mensheid heeft ook niet geleerd haar ideeën te veranderen of zelfs maar aan te passen. Deze ideeën zijn in bijna alle opzichten verouderd en dit is terug te vinden in het onderwijssysteem!

Intuïtie is de bron van inspiratie, niet het intellect. Het intellect kan logisch redeneren en conclusies trekken, maar geen nieuwe ideeën aandragen. Intellect is als een computer. Een computer kan alleen iets scheppen of creëren uit de gegevens die in zijn geheugen zijn ingevoerd. Met het menselijke brein is het exact hetzelfde. Het onderwijssysteem van de toekomst moet dan ook de nadruk leggen op intuïtie; het moet zowel de intuïtie in de kinderen ontwikkelen als hen leren haar te respecteren en haar te leren ‘aanvoelen’!

De vraag die we ons het komende decennia dan ook zullen moeten stellen, is: ‘Blijven we de gedoemde fouten uit het verleden steeds maar weer herhalen? Zijn we ‘machteloze, nietszeggende wezens’ geworden die zich zonder slag of stoot zo maar naar de slachtbank laten leiden door de machtselite?

‘De mens is een wezen dat op zoek is naar de zin van alle dingen'

[1] Nieuwsbrief ‘Wordt egoïstischer’ – Oktober 2017
[2] Nieuwsbrieven ‘Wat is intuïtie’ – deel I, mei 2017 en ‘Intuïtie, Je innerlijke bereidheid’ – deel II, juni 2017 en ‘Intuïtie of het orgaan van Jacobson’, juni 2009

2.0 Nieuwe visie

‘Als we geen andere weg gaan volgen, zullen we precies dáár uitkomen waar we naartoe gaan’ [Chinees spreekwoord]

De huidige kijk op de wereld en het leven waarop mensen vertrouwen, is de visie die zij als ‘wetenschappelijk’ beschouwen. Het is een visie die grotendeels stoelt op de natuurkunde van Newton, de biologie van Darwin, de psychologie van Freud (de voorloper van de psychiatrie, Wilhelm Wundt, Carl Jung en Freud) en de huidige visie van de neurowetenschappers!
Echter, deze voorstelling van het leven is inmiddels door nieuwe ontdekkingen achterhaald. Volgens de zich nu aftekende inzichten is het (multi of holo-)universum géén levenloze en zielloze verzameling van inerte klompen materie. Het moet veel eerder als een levend, dynamisch organisme worden gezien. Het leven is in mijn ogen dan ook géén product van toeval en de oerdriften van de menselijke geest, maar omvat veel meer dan alleen de seksuele drift (Freud) en de drang om de eigen behoeften te bevredigen. Materie, leven en bewustzijn vormen de consistente elementen van een groots en alomvattend, uiterst complex proces op basis van een coherent en harmonieus ‘ontwerp’. Ruimte en tijd vormen een eenheid als de dynamische achtergrond van ons universum.

‘Als je de wereld wilt veranderen, dan zal je je visie op het leven moeten veranderen’

3.0 Onderwijsvernieuwingen

Alle onderwijsvernieuwingen hebben tot nu toe in Nederland niet het gewenste effect gehad. In twintig jaar zijn er 30 onderwijsvernieuwingen doorgevoerd. Ondanks de grote stroom van vernieuwde onderwijsvormen, zoals de Freinet-, Montessori-, Vrije-, Dalton-, Jenaplan-, Iederwijsschool, de Nutsschool, Ervarings-Gericht onderwijs (EGO) de geïntegreerd interactief Semi-Digitaal Onderwijs (GISDO), Ontwikkelingsgericht onderwijs (OGO), [1], etc., hebben die er toch niet voor gezorgd dat ons onderwijs ‘beter’ is geworden.

Ton Elias, VVD-Tweede oud Kamerlid [mrt. 2017]: ‘Wij hebben een mentaliteitsverandering nodig in het onderwijs’.

Maar zijn deze vernieuwde onderwijsvormen daadwerkelijk zo vernieuwend of zo ‘slecht’ als ze doen voorkomen? Zijn dit de onderwijsvormen die onze toekomstige jongvolwassenen maximaal ondersteunen in hun ontwikkeling? Is het wel zo verstandig om op zeer jonge leeftijd te leren programmeren; het bevorderen van de digitale geletterdheid? Of reageert de angst voor een compleet vernieuwend en verfrissend onderwijssysteem, omdat men krampachtig blijft vasthouden aan starre overtuigingen, structuren en systemen?
‘Tegenstanders’ – de starre onderwijsdeskundigen en doemdenkers – vrezen vrijblijvendheid en ‘voorstanders’ zijn bang voor passiviteit. Op die manier blijft het beeld van het onderwijs, dat bepaald wordt door de statements van de ‘uitersten’, bestaan!

Onderwijsdeskundige Walter Dresscher: ‘Er is heel weinig gedaan aan de docent-kwaliteit’.

Maar welke kennis en nieuwe vaardigheden hebben leerlingen dan nodig om in 2050 goed aan hun volwassen en werkende leven te beginnen, als het huidig onderwijssysteem nog steeds op de meest gangbare psychologische en pedagogische ‘recepten’ is gebaseerd? Het onderwijs zou juist het hoogst haalbare ontwikkelingsmodel moeten zijn op basis van de allernieuwste vernieuwend, en geherformuleerde inzichten. Inzichten die betrekking hebben op een dynamische toekomstig leven en niet op basis van de verouderde ‘dogma’s en doctrines’ van pedagogie, psychologie [2] en politiek.

Wat ontelbare mensen tot nu toe nog steeds weigeren te accepteren, is dat ‘wij energiewezens zijn!’ Wij zijn energie-wezens met drie kenmerkende aspecten; een ziel, een geest en een fysiek lichaam. En, dát is toch heel iets anders dan de gedachte van prof. W. Wundt [3] – ‘de godfather van de psychiatrie’ – die beweert: ‘Wij zijn een zielloos mechanisme’.

[1] Ook het Ervarings-Gericht onderwijs vertoont overeenkomsten met de traditionele vernieuwers.
[2] Freuds klassieke psychoanalyse. Sigmund Freud ging er vanuit dat de psyche (de menselijke geest) lijkt op een slagveld waar driften met elkaar op drie theoretische niveaus – het id, ego en superego – strijd leveren. Het id, is het dierlijke, driftmatige principe van de psyche, het superego is het geweten en het ego probeert tussen beide te ‘bemiddelen’ en houdt zich tevens bezig met de externe wereld die op ons inwerkt. Freud zag het onbewuste vooral als de zetel van het driftleven met vooral vitale en seksuele impulsen die uit verdrongen impulsen uit de vroege jeugd voorkomen. Volgens Freud wordt het gedrag ook in belangrijke mate beïnvloed door de wijze waarop iemand conflicten in de psycho-sexuele ontwikkelingsfasen in de vroege jeugd heeft ervaren én verwerkt.
De menselijke ‘geest’ is door middel van de hersenen in die opvatting net als het lichaam gepredisponeerd door evolutie. Immers de hersenen zijn te beschouwen als de voornaamste orgaan van de geest, zodat het collectief onbewuste afhankelijk is van de evolutie van de hersenen, aldus de theoretische beschouwingen van de psychologie!
[3] prof. Wilhelm Max Wundt (16 aug. 1832-31 aug. 1920) was een Duist filosoof, fysioloog, psycholoog en psychiater. Wundt wordt samen met Gustav Th. Fechner beschouwd als de grondleggers van de experimentele psychologie.

4.0 Het verouderd schoolsysteem

Leer de hoofdsteden van buiten! Leer alle veldslagen van buiten! Leer ….. ja, dit zijn de feiten die wij – als ouder – ook uit ons hoofd hebben geleerd, Dus leer ze nu (ook) maar uit je hoofd, wordt er gezegd! Zorg in ieder geval dat je het snapt, want zo zitten de dingen nu eenmaal in elkaar! Dat is precies waar het leren in het huidige schoolse systeem op neer komt.
Maar wat het meest teleurstellende is, dat de feiten slechts zelden echte feiten zijn; dat wil zeggen onopgesmukte uitdrukkingen van de stand van zaken, van de dingen die zich werkelijk hebben voorgedaan. Al te vaak zijn het individuele interpretaties van zaken of van wat er gebeurd is, bedoeld om een bepaald standpunt of vanuit een bepaalde invalshoek het één en ander te rechtvaardigen en te onderbouwen. Het is dit (verouderde of verkeerde) standpunt (= overtuiging), dat je ouders en onderwijzers/ leraren/ docenten – de ‘opvoeders’ - jou proberen aan te leren.
Hierdoor komt het, dat de kinderen van het menselijke ras er totaal verschillende opvattingen op na kunnen houden over wat er gebeurd – en waarom – toen Japan zijn soldaten naar Korea stuurde, of toen de Verenigde Staten hun soldaten naar Vietnam stuurde, of toen Israël zijn soldaten naar de bezette gebieden van Palestina stuurde, afhankelijk van wier kinderen luisterden naar wier ouders en van welk verslag je leest over de ‘geschiedenis’. Op die manier worden de ‘zonden’ van de ouders – generatie op generatie - overgeheveld op de zonen, zelfs tot in de zevende generatie!
Maar het hoeft niet zo te zijn! Jij hoeft niet dezelfde fouten te maken als je (voor)ouders. Kijk maar eens goed om je heen en beslis over welke aspecten van de wereld jij niet tevreden bent. Onderzoek daarna de oorzaken waarom deze dingen zijn zoals ze zijn, en beslis dan om iets te doen wat deze dingen veranderen kan!

Je zou in wezen kunnen zeggen, dat er twee soorten mensen op onze planeet rondlopen; zij die bewust en zij die onbewust door het leven gaan. Of nog scherper geformuleerd: de ‘her-halers’ en de ‘veranderaars’! De ‘her-halers’ zijn mensen die alleen maar naar het verleden kijken en alles herhalen wat er toen gedaan is. De ‘veranderaars’ zijn degenen die naar het verleden kijken en veranderen wat er gedaan moet worden, opdat het verleden niet – nooit meer – herhaald wordt.
Dus simpel gezegd: ‘Ik zit dus vast in een schoolsysteem dat me leert hoe ik dezelfde fouten kan maken als mijn ouders!

5.0 Visueel-ruimtelijk denken

‘Het oude denkpatroon. Nog zo’n oude denkfout’. 

Wetenschappelijk onderzoek heeft het bestaan van twee leersystemen aangetoond: het verbale leersysteem (taal-denken) en het visuele leersysteem (beeld-denken). Iedereen wordt als beelddenker geboren, maar vanaf het vierde jaar krijgt het geheugen van kinderen de voorkeur voor één van deze systemen. Als iemand voor 60% of meer in beelden en gebeurtenissen denkt, dan is het visuele leersysteem dominant en spreken we over een beelddenker.

Beelddenkers hebben een rijke beeldenwereld en denken in beelden. Beeld-denken is een ruimtelijk en visueel denken. Beelddenkers zijn dikwijls hoog-sensitief, maar ook associatief. Beelddenkende kinderen (vaak hoog-sensitieve kinderen, kinderen met dyslexie, dyscalculie, ADHD, ADD of een vorm van autisme (PDD-NOS) hebben vaak moeite met leren lezen. Hun denken is namelijk ruimtelijk-visueel denken.

‘Lesmateriaal en lesinstructies zijn vooral gericht op het auditief-volgordelijke denken’

De lessen en lesinstructies op school zijn vaak toegesneden op een auditief-volgordelijk informatieverwerking, dat met de linkerhersenhelft verbonden is. Daarbij komt ook nog dat de leerkracht veel verbale instructie geeft en verwacht een letterlijke reproductie [‘het uit hoofd leren van feitenkennis’] van feitelijke informatie.
Hoog-sensitieve kinderen bijvoorbeeld moeten meedoen in een schoolsysteem waarbij wijze van spreken een ‘taal’ wordt gesproken die zij onvoldoende begrijpen. Gevolg is, dat zij in de war raken en ‘dommer’ of ongemotiveerder lijken dan ze zijn. Vaak verliezen ze in groep 3 alle interesse in school, omdat ze door een verkeerde lesinstructie moeite krijgen met ‘automatiseren’; moeite krijgen met spelling en klinkerklanken gaan verwisselen. In hun hoofd is het overvol. Door het vele associëren zijn alle informatie [‘ze zijn overprikkeld’] door elkaar geraakt en weten ze niet meer de juiste antwoorden te geven. 

6.0 Toekomst gericht onderwijs

‘Leerlingen leggen in het primair en voortgezet onderwijs de basis voor hun toekomst’

Het Platform Onderwijs2032 voerde in 2015 een maatschappelijke dialoog om tot een breed gedragen toekomstig plan van leren voor het onderwijs te komen. Het bereiken van een betere balans tussen de drie doelen van het onderwijs – kennisontwikkeling, persoonsvorming en maatschappelijke toerusting – die alle leerlingen minimaal nodig hebben voor het vervolgonderwijs én om in de maatschappij te kunnen functioneren. Volgens deze visie op toekomstgericht onderwijs is van essentieel belang, dat de leerling kennis en vaardigheden ontwikkelt door zijn eigen creativiteit en nieuwsgierigheid in te zetten; dat hij of zij leert om gaan met vrijheid en verantwoordelijkheid en over grenzen heen kan kijken; én ….. dat het uiteindelijk zijn persoonlijkheid vormt!

Oorspronkelijk zou Onderwijs2032 moeten gaan over de belangrijke vraag wat leerlingen moeten weten en kunnen. Helaas het Platform heeft met diverse wetenschappers gesproken en heeft gebruikgemaakt – ‘zich laten leiden door’ - van (wetenschappelijke) literatuur. De rode draad van dit advies? Terug naar een vaste kern. En meer flexibiliteit, burgerschap, persoonlijke ontwikkeling en inspelen op de veranderende wereld. 
Echter de meeste critici vinden de rol van kennis (‘intellect’) in dit voorstel te beperkt. Daarom is het introduceren van het vernieuwingsonderwijsplan2032 in 2020 definitief uitgesteld. De onderwijswetenschappers en vakverenigingen vinden de aanbevelingen van Ons Onderwijs2032 zeer omstreden.  

‘Moet er eerst een vak worden geleerd alvorens toe vakoverstijgend onderwijs over wordt gegaan?’

Zijn dit de onderwijsplannen en –vormen die onze toekomstige jongvolwassenen maximaal ondersteunen in hun persoonlijke ontwikkeling? Blijkbaar niet! Maar wat is er dan nodig om in ons gedifferentieerde onderwijsland nog te weten of de waarden die ‘gezamenlijk worden onderschreven’, gehaald worden? Ofwel, wanneer benutten we elk talent van ieder kind? Hoe kunnen we de hogere behoeften zoals waarheid, schoonheid, esthetische waardering, gezondheid, spiritualiteit, rechtvaardigheid, speelsheid, vrijheid, onafhankelijkheid, eenvoud, levendigheid van ieder kind bevredigen?
Met andere woorden: hoe leer je kinderen van het leven te genieten en dat het genieten van het leven uiteindelijk een levenshouding gaat worden?
Het antwoord is simpel maar doeltreffend: Creëer een dynamisch hanteerbaar onderwijsmodel 2050 voor ieder kind! Een onderwijsmodel dat gericht is op wat er werkelijk in de kinderen omgaat. Het is voor mij en hopelijk ook voor jou duidelijk dat er een nieuwe koers in het onderwijs nodig is.

7.0 Waarom kiezen voor een totaal vernieuwd onderwijsmodel

Model 2050?

De onderwijsdiscussie(s) gaan nog steeds voornamelijk over geld en gelijk (wie heeft de macht en wat wordt beslist), terwijl het zou moeten gaan over (innerlijk) geluk én gezondheid (wat goed is voor het individu!). De cruciale vraag omtrent een vernieuwend onderwijssysteem zou dan moeten zijn: ‘Hoe denk je dat mensen zich (spiritueel) gaan ontwikkelen en wat voor consequenties heeft dat voor het onderwijs; voor de bestaande overtuigingen die wij hebben over het leven?’ Leven is verbinden; leven is communiceren en zelf ervaren!

In Nederland zijn er vermoedelijk duizenden (Nieuwe-tijds)kinderen of spiritueel (hoog)ontwikkelde kinderen die slecht functioneren binnen het huidige onderwijssysteem. Ontelbare problemen, zoals de lesmethoden en het lesmateriaal sluiten niet aan bij de wijze waarop het kind leert, de paranormale vermogen en ervaringen van kinderen worden niet serieus genomen, kinderen zijn snel overprikkeld, etc., etc. waarvoor geen adequate oplossing op scholen in het reguliere onderwijs (nog) kan worden gevonden. Natuurlijk wordt van uit de intuïtieve ontwikkelingen oefeningen aangereikt om de overprikkeling enigszins te voorkomen, maar het blijkt dat dit (nog steeds) niet voldoende is.

Onderwijs is communiceren!

Communicatie is connectie, maar op het menselijke vlak komt er meer bij kijken dan alleen dat. Communicatie vereist bewustzijn! Het volledige potentieel van menselijke communicatie ontplooit zich alléén als de ‘deelnemers’ inzicht hebben in de ‘verbindingsdraden’ (de energetische koorden, de matrix-structuur van de auravelden, de chakra-systeem van ieder mensen) d.m.v. waarvan zij communiceren en waarmee zij verbonden zijn.

‘Wij zijn verbonden met elkaar, met iedereen én alles!’

Een hoog communicatieniveau vereist een ho(o)g(er) bewustzijnsniveau; het bewustzijn van het innerlijke of hogere zelf (de ziel; de innerlijke God binnenin ons). En het besef dat deze subtiele verbindingsdraden ons met elkaar, met onze omgeving en de kosmos – met ‘alles’ - verbinden. Dit besef zou ons in staat kunnen stellen de naar macht en veroveringen snakkende logos-beschaving te transformeren tot een holos-beschaving. Een beschaving waarin de groei van het individu en de duurzaamheid van menselijke gemeenschappen en de biosfeer centraal staan. Dit onderscheidend thema is het ontstaan vanuit een vernieuwend groter groepsbewustzijn!
De overheersende gedachte zal zijn: ‘We kunnen het niet meer alleen doen’. ‘We zullen moeten leren samenwerken op een hoger planniveau’.

‘Als de wereld wilt veranderen, dan zal je het huidige onderwijssysteem drastisch moeten veranderen!’

6.1 Het waarom: data-gedreven onderwijs en ‘Do-it-yoursef’ [DIY]

Het meest vernieuwend concept ‘Data-gedreven Onderwijs’ en DIY [Onderwijs in 2020, 1] is wederom niets anders dan de geschiedenis – het verleden, de logosbeschaving - herscheppen! Nog een keer herscheppen; her-scheppen!

Maar welke kennis en nieuwe vaardigheden hebben leerlingen dan bijvoorbeeld nodig om in 2050 goed aan hun volwassen en werkende leven te beginnen als het huidig onderwijssysteem nog steeds op de meest gangbare psychologische en pedagogische ‘recepten’ is gebaseerd? Het enige wat voor mij wel een feit is, is dat het onderwijs juist het hoogst haalbare ontwikkelingsmodel zou moeten zijn en wel op basis van de allernieuwste vernieuwend, en geherformuleerde inzichten. Inzichten die betrekking hebben op een dynamische toekomstig leven en niet op basis van de verouderde ‘dogma’s en doctrines’ van pedagogie, psychologie, literaire wetenschap en politiek.

Wat ontelbare mensen tot nu toe nog steeds weigeren te accepteren, is dat ‘wij energiewezens zijn!’ Wij zijn energie-wezens met drie kenmerkende aspecten; een ziel, een geest en een fysiek lichaam. En, dát is toch heel iets anders dan de gedachte van professor W. Wundt – ‘de godfather van de psychiatrie’ – die beweert: ‘wij zijn een zielloos mechanisme, waarin het verstand regeert en niet de hartgevoelens!’.

[1] Ook de computer en het programmeren van software krijgen naar verwachting een duidelijkere plek in het onderwijs. Het is voor kinderen van nu steeds belangrijker om niet alleen te weten hoe daar mee om te gaan, maar ook om te kunnen programmeren aangezien dat de toekomst heeft. Dat maakt de kinderen veel zelfstandiger en geeft meer kansen op de arbeidsmarkt.

6.2 Curriculumverandering doorvoeren

Hoe leer je kinderen van het leven te genieten en dat het genieten van het leven uiteindelijk een levenshouding wordt?

‘Zuivere schoolse vakken’ bestaan niet. Want alles heeft te maken met het (dagelijks) leven. Het probleem met onze scholen is, dat dit verband zelden wordt gelegd. De leerlingen zien vaak de relevantie niet van de dingen die ze verplicht zijn te leren. Daarom willen ze deze dingen ook niet leren.
Kinderen leren het snelst als ze er een goede reden voor hebben. Bijvoorbeeld als ze het eens zijn met de reden waarom ze iets moeten leren. Kinderen kunnen de ingewikkeldste computerprogramma’s binnen enkele minuten eigen maken en laten hun ouders daarbij vaak mijlenver achter zich. Ze hebben al lang uitgedokterd hoe het beeldschermpje van hun mobieltje werkt, terwijl de ouders nog bezig zijn met het voorwoord van de handleiding.

Alles wat kinderen willen weten, is: ‘Waarom, waarom moet ik dit weten?’ Als je het kind vertelt: ‘Doe het nu maar gewoon’, of ´Zo hoort dat nu eenmaal´, dan werkt het niet. In elk geval niet als je juist wat opwinding of enthousiasme rond het leerproces in het leven probeert te roepen. Wat wel werkt is een Cirkel van Relevantie om een onderwerp of vak heen te trekken. Dit kan het beste gedaan worden door niet op het vak of onderwerp in te gaan, maar door iets heel anders te onderwijzen; iets anders bij betrekken. Iets waar het kind wel in geïnteresseerd is, je zou de kinderen op een bepaalde dag zelfs kunnen vragen wat ze graag willen leren.

7.0 Opvoeden?

‘Digitale leermiddelen? De computer en iPad als leermiddel introduceren?’

Als je nu een kind of een jongvolwassene naar buiten stuurt, heeft het geen idee wat het met zichzelf aan moet. Kinderen brengen daarom uren achter beeldschermen door met als gevolg dat ze letterlijk van het leven zelf worden afgeschermd. Dit afschermproces verwijdert hen van de realiteit en plaatst hen in een fantasiewereld. Dat zou helemaal niet erg zijn als het hun eigen fantasiewereld was, maar dat is niet zo. Het is de wereld die bestaat in de verbeelding van de ontwerpers van computerprogramma’s, videogames en YouTube-films. Kinderen komen terecht in een wereld die van alles van hen vraagt en een constante invloed uitoefent. Je wilt als ‘opvoeders’ niet dat ze tussen wal en schip terechtkomen. Daarom moet je ze ‘empoweren’; ze het spel zo leren dat ze een eigen houding vinden en weerbaar worden.

‘Je verstand is een instrument, slechts een hulpmiddel’

Tot nu toe hebben wij onze kinderen juist aangemoedigd te leren wat ze moeten leren volgens onze visie; wat wij zelf ooit eens uit het verre verleden hebben geleerd. Wat ze moeten denken, in plaats van ze zelfstandig te leren denken. Ons schoolprogramma is dan ook hoofdzakelijk gebaseerd op oefening van het geheugen, in plaats van levensvaardigheden aan te leren. Kinderen wordt bijgebracht feiten en verzinsels te herinneren, in plaats van vaardigheden te ontvangen door hun eigen waarheden te ontdekken.
Wanneer wij onze kinderen kennis geven, vertellen wij wat ze moeten denken. Iemand opvoeden houdt volgens dit principe in iemand kennis (mee)geven. Maar we moeten juist ons nageslacht wijsheid bij te brengen, in plaats van feitenkennis. Opvoeden heeft weinig met kennis uit te staan, maar wel met wijsheid.
Natuurlijk, zonder kennis bestaat er geen wijsheid. Daarom is het belangrijk dat kennis niet wordt genegeerd ten gunste van wijsheid. Een bepaalde hoeveelheid kennis moet van de ene generatie aan de volgende worden doorgegeven. Maar het liefst zo weinig mogelijk. Laat het kind dingen zelf ontdekken. Weet dit: kennis raak verloren, maar zelf opgedane wijsheid raakt nooit verloren!

Onze scholen zijn helaas gefocust op kennis en besteden weinig aandacht aan innerlijke wijsheid; je intuïtie, je zuivere gevoelens! Veel onderwijsdeskundigen - tot zelfs aan ouders toe - ervaren onderwijs in kritisch denken, probleemoplossing en logica als bedreigend. Ze willen niet dat dergelijke vakken in het lesrooster voorkomen. Dat moeten ze ook wel, indien ze hun oude manier van leven willen beschermen. Kinderen die hun eigen kritisch denkprocessen mogen ontwikkelen, zullen zeer waarschijnlijk de moraal, de normen en de levensstijl van hun ‘opvoeders’ afwijzen en opgeven. Maar de geschiedenis heeft geleerd dat de jongeren onze levensstijl altijd hebben vernietigd.
Het zijn niet onze jongeren die een waardesysteem hebben opgezet, waarin ‘macht is recht, is juist’ geldt of een wereld die problemen met geweld oplost. Neen, zij vragen ons dat te stoppen. Besef, dat onze kinderen materialistisch zijn, omdat wij dat ook zijn!

Het is dan ook onze taak om een nieuwe levensstijl of levensvisie aan te moedigen, niet om het te ontkrachten.

8.0 Levenskunst moet je leren

Opvoeden is je kinderen de kunst van het leven leren en dat doe je niet door hun trucjes te leren, maar door zelf een voorbeeld te zijn en samen met hen na te denken over vragen als: Hoe kun je je leven beheren en kwaliteit geven? Dat klinkt misschien abstract, maar het gaat om hele gewone en basale dingen als: Wat wil je nou? Waarom wil je zo graag x of y? Kinderen moeten dat zelf invullen en dat vraagt ongelofelijk veel levenskunst.

Levenskunst wil mensen laten nadenken over hun eigen levenshouding. Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat wil ik eigenlijk echt? Waar word ik echt gelukkig van? En hoe kan ik daar naartoe leven? Daar kun je achter komen door verantwoordelijkheid te nemen voor wat je doet. Door tijd te nemen om samen met mensen die betekenisvol voor je zijn na te gaan wat je echt graag wilt en daar dan bewust voor te kiezen. En door moeite te doen voor wat je echt belangrijk vindt. Hierdoor bouwen zij eigenwaarde, zelfrespect, zelfbeeld en zelfvertrouwen [1] op. Dit verkleint de neiging om anderen na te lopen, wat zeker in deze adolescentiefase belangrijk is. Ook worden zij gestimuleerd om meer rekening te houden met andere mensen die verder van hen af staan.

[1] Zelfvertrouwen wordt gemeten in gedragstermen, terwijl eigenwaarde stoelt op een geestesgesteldheid. Je bouwt zelfvertrouwen alleen op door het te doen, niet door zorgen te maken of erover te piekeren, te praten. Neen alleen maar doen, is het advies. Een allesomvattend zelfbeeld bestaat er niet, en dat komt omdat alle menselijke wezens uniek zijn! ‘Geen mens is aan elkaar gelijk!’

9.0 Curriculumverandering doorvoeren

Hoe leer je kinderen van het leven te genieten en dat het genieten van het leven uiteindelijk een levenshouding wordt?

‘Zuivere schoolse vakken’ bestaan niet. Want alles heeft te maken met het (dagelijks) leven. Het probleem met onze scholen is, dat dit verband zelden wordt gelegd. De leerlingen zien vaak de relevantie niet van de dingen die ze verplicht zijn te leren. Daarom willen ze deze dingen ook niet leren.

Alles wat kinderen willen weten, is: ‘Waarom moet ik dit weten?’ Als je het kind vertelt: ‘Doe het nu maar gewoon’, of ´Zo hoort dat nu eenmaal´, dan werkt het niet. In elk geval niet als je juist wat opwinding of enthousiasme rond het leerproces in het leven probeert te roepen. Wat wél werkt is een Cirkel van Relevantie om een onderwerp of vak heen te trekken. Dit kan het beste gedaan worden door niet op het vak of onderwerp in te gaan, maar door iets heel anders te onderwijzen. Iets waar het kind wel in geïnteresseerd is, je zou de kinderen op een bepaalde dag zelfs kunnen vragen wat ze graag willen leren. Maar helaas de echte bekwaamheden van ieder kind worden door alle ‘opvoeders’ volledig genegeerd.

10.0 Vernieuwing

‘Hoe voel jij je?’                                                                                                  

Wat is belangrijker in het leven: wat je weet of hoe jij je voelt? Of anders geformuleerd: wat heeft de grootste prioriteit, je kennis – het weten – of je gevoelens, je zuivere emoties? Toch kunnen we deze twee dingen niet van elkaar scheiden. We weten allemaal dat we minder effectief worden wanneer we ons niet lekker voelen. Toch hebben we ‘geleerd’ om onze (zuivere) gevoelens of emoties aan de kant te zetten. Zowel thuis als op school wordt overdreven de nadruk gelegd op het verwerven van kennis. Het ‘affectieve’ (gevoelens) versus het ‘cognitieve’(kennis) is de technische label voor de controverse in het onderwijs.
Scholen spenderen méér dan 95 procent van lessen – hun energie – aan de cognitieve aspecten van het leren; feitenkennis, het uit het hoofd kunnen opdreunen van ‘lesjes’. Ja wat voor lesjes; de lessen over de ware betekenis van het leven? Ik denk de lesjes – de energiegeschiedenis, de misvattingen en overtuigingen – van onze voorgaande generatie.
Zowel de ouders als de scholen stoppen oneindig veel energie en tijd in de ontwikkeling van het cognitieve domein, maar in ons hart weten we allemaal dat onze emoties in praktisch alle belangrijke situaties in het leven de hoofdrol spelen.

Mensen die aan zenuwinstortingen lijden, hebben geen gebrek aan opleiding. Vaak zijn ze in staat ingewikkelde complexe vraagstukken te ontrafelen; zijn in staat tot het schrijven van diepzinnige poëzie. Mensen die pillen slikken om het leven aan te kunnen, lossen vaak de meest ingewikkelde wiskundige vraagstukken op. Weinigen van ons kunnen goed omgaan met onze emoties. Leren omgaan met onze eigen emoties, zelfvertrouwen bezitten en zelfrespect, vermijden juist depressief te worden, bang, angstig, bezorgd, schuldig, jaloers, en verlegen te zijn. Natuurlijk ook bange mensen kunnen optellen en aftrekken en hebben vaak schitterende schoolrapporten. Maar de essentie van het leven is voor mijn gevoel niet energie stoppen aan de cognitieve kant van het leven, maar de capaciteiten in het affectieve domein te verhogen.
Dit affectieve domein, waar ‘hoe voel ik me’ van het allergrootste belang is, kent alle facetten van het ware leven. Ze kunnen misschien niet ordelijk in kaart worden gebracht zoals rekenen en schrijven, maar ze zijn minstens zo belangrijk.

Begin daarom nu in te zien, dat de echt belangrijke bekwaamheden die er toe doen in het dagelijkse leven door alle opvoeders worden genegeerd; bewust, onbewust of door onwetendheid. Natuurlijk is cognitieve kennis van belang, maar hoe meer je weet én ervaart op het ‘affectieve’, hoe groter de kans dat je je hele leven een grenzeloos mens – de innerlijk gerichte mens; naar binnenin gericht - kunt zijn. Je wilt toch graag dat je kinderen op hun eigen innerlijke signalen vertrouwen, in staat zijn zelf te denken, kostbare emotionele afknappers te vermijden, en te weten dat ze over meer dan voldoende capaciteiten beschikken, dat ze een gelukkig en bevredigend leven leiden zonder je voortdurend om advies hoeven te vragen.

11.0 Het affectieve domein

‘Hoe voel ik me nu?’

Heel mijn leven heb ik of mijn ouders gedacht, dat het hebben van een gedegen opleiding een garantie voor de toekomst was. Maar wat ik tot nu toe heb geleerd en zelfs heb mogen ervaren is, dat de genoten opleidingen geen enkele garantie voor de toekomst is; zelfs het tegenovergesteld heeft bewerkstelligd. Een voorgeprogrammeerde student – een student, die de mening van anderen heeft gekopieerd en juist die opgedrongen levensvisie ‘heilig’ heeft verklaard - die alleen nog maar in strak omlijnde kaders kon denken. Maar ook heb mogen ervaren, dat de scholen, de HBO instellingen en de universiteiten geen studiepakketten hadden om mensen tot spiritueel (hoog)ontwikkelde personen op te leiden. Ik heb geleerd om mijn opgelegde overtuigingen in de echte wereld te moeten veranderen ……… en wel simpelweg om te ‘overleven’. Wat zou mooier zijn als kinderen – jonge studenten, jongvolwassenen – te horen krijgen, dat een studie een uitstekende manier is om te zeggen dat iemand leert door te doen en niet door colleges te volgen. Je zult de kinderen dan ook in een vroeg stadium moeten leren dat ze hun eigen pad hebben te gaan, en niet die van een ander!

Er zijn geen standaard regels, geen studiepakketten, geen regels die je van buiten moet leren om te begrijpen dat er geen klassikale opleiding voor een kunstmatig leven, of een methode om later veel geld te verdienen. Neen, het volledige leven - het leven van ‘hoe voel jij je’ - wordt je getoond op het moment dat je je ware gevoelens laat spreken. Het leven waarin je de tijd neemt om ‘naar binnenin’ te gaan.
De innerlijk gerichte persoon – de grenzeloze mens - is voornamelijk iemand die op innerlijk signalen afgaat. Hij of zij vertrouwt op zichzelf en is bereid risico’s te nemen, omdat hij zijn eigen pad volgt en niet die van een ander. Natuurlijk van tijd tot tijd ervaart hij woede, maar raakt er nooit door verlamd. Hij of zij is niet iemand die zichzelf niet onder controle heeft. Neen, iemand die wordt gemotiveerd door hogere waarden zoals esthetische waardering, oprechte liefde, wederzijds respect, rechtvaardigheid, en het denken in termen van wereldvrede. De innerlijke gericht mens of de (hoog)ontwikkelde spirituele persoon voelt zich diep verbonden met de hele mensheid en gaat niet uit van zijn eigen persoonlijke zelfzuchtige motieven. Dit is meer iemand die zich meer bezighoudt met het creëren van nieuwe ideeën dan met verwerven van bezittingen; meer een wereldverbeteraar dan een carrièrejager. Hij weet dat geluk van binnenuit komt en daarom verspilt hij zijn leven niet met het najagen van dingen die hij altijd al had, zoals geluk, liefde en voldoening.
Deze innerlijk gerichte persoon kent géén opgelegde beperkingen en géén opgelegde spirituele overtuigingen. Ze weigeren zelfs ‘buitenstaanders’ toe te staan hun beperkingen op te leggen. De innerlijk gericht mens is iemand die een hoog niveau aan zelfrespect en zelfvertrouwen bezit, ondanks de moeilijke en soms pijnlijke situaties waarin hij verkeert. Deze persoon is enthousiast over zichzelf en ziet het leven eerder als een wonder dan als een last!

Anderen die in het verleden menselijk gedrag hebben bestudeerd, hebben beschrijvingen gebruikt als ‘grenzeloze mens’, ‘zelfverwerkelijking’, ‘innerlijk gericht’, ‘volledig functionerend’, ‘bewust’ en ‘ontwaakt’!

12.0 Je voelt je zoals je denkt

Eén van de belangrijkste lessen die een kind of jongvolwassene volgens mij NU behoort te leren, is de noodzaak de totale persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te nemen, uiteraard ten goede voor zijn innerlijke (spirituele) ontwikkeling; het ontwikkelingsproces van de ziel! De ontwikkeling van onze innerlijke gevoelswereld – het domein van de ziel – als een menselijk energiewezen dat zichzelf leert accepteren. Dat houdt in, dat we de totale verantwoordelijkheid voor die innerlijke wereld op ons nemen en de neiging de schuld van onze levensomstandigheden aan die ander te geven, gaan elimineren.
Een innerlijke gerichte mens – de onbegrensde of grenzeloze mens – vertrouwt op de innerlijke signalen die vanuit de ziel komen! De ziel spreekt middels het gevoel – zuivere emoties of gevoelens – tot je en wel via het hart! En, dát zij we allemaal – de huidige ‘opvoeders’ – volledig vergeten.

‘Wij zijn energiewezens, die bestaan uit een ziel, een geest en een fysiek lichaam. Wij – energiewezens – vormen een drie eenheid, die onderling sterk verbonden zijn met elkaar én de kosmos!’

Elk mens zou vanaf het begin van zijn levensproces moeten beseffen dat deze innerlijke gevoelswereld alléén tot hem behoort, en dat alles wat hij denkt, voelt en uiteindelijk doet wat in zijn vermogen ligt om dat te bereiken waarvoor hij of zij hiervoor op aarde is. Dit is de uiteindelijke vrijheid die je kinderen kunt geven!
Als ze – de toekomstige jongvolwassenen - eenmaal dat geloof hebben, dat vertrouwen hebben gekregen van hun opvoeders en hun leven gaan baseren op dit fundamentele levensprincipe, dan zullen ze hun hele leven lang op weg zijn naar een grenzeloos leven; een leven zonder enige (geestelijke) beperkingen en obstakels! Mislukkingen bestaan dan niet meer!
Als dit basisbegrip hen niet goed wordt bijgebracht, dan zullen het klagende, jammerende, afhankelijke en goed-keuringzoekende individuen worden, die niet geloven dat ze zelf keuzes kunnen maken. Ze zullen eerder afhankelijk van de maatschappij, dan onafhankelijk worden. Niet alleen als kind, als jongvolwassene …….. maar altijd!!

De innerlijke wereld – het werkgebied van de ziel, het domein van zuivere gevoelens – vormt de sleutel naar grenzeloos mens worden; de innerlijk gerichte mens. En ja hoe de innerlijke wereld zich gaat ontwikkelen, hangt voornamelijk af van het gemak waarmee we eerlijk zijn tegen onszelf en de mensen om ons heen zijn. Maar realiseer je, dat we deze innerlijke wereld zelf zullen moeten ontwikkelen. En één van de eerste lessen die wij kinderen met een (hoog)ontwikkeld innerlijk zelf behoren te leren, is dat je vanaf het allereerste begin het kind zijn ziel (niet de geest, je verstand) volledig kan gebruiken zodat hij of zij ‘alles’ vrij kan ervaren wat hij of zij wenst te ervaren in dit leven. Dat houdt in dat ze hun eigen gedachten kunnen bepalen over ‘alles’ en dat ze op die manier hun innerlijke zelf kunnen ontwikkelen. Wat er ook om hen heen gebeurt!
Anderen de schuld geven van je levensomstandigheden is niets anders dan excuses bedenken. Want …. hoe jij je op een bepaald moment voelt, is het gevolg van hoe jij je wereld, de mensen en de gebeurtenissen erin waarneemt! Als jij je depressief voelt, ben je het slachtoffer van je eigen depressieve gedachten; als jij je gefrustreerd voelt, dan heb je ervoor gekozen gefrustreerd te denken. Als jij een maagzweer hebt door je zorgen, dan heb je je geest – let wel, niet je innerlijke zelf, je ziel – gebruikt om zorgelijk te denken. Als je blij en voldaan bent, dan komt dat ook door je denkmechanisme. Het denkmechanisme wordt ‘gevoed’ met overtuigingen ………… van anderen! Leer een kind daarom ‘zelfstandig-te-denken’; te luisteren naar het innerlijke gevoel, de taal van de ziel die tot je hart spreekt!

Ieder van ons is vrij te denken zoals hij verkiest. De belangrijkste les die we kinderen willen leren in elke fase van hun ontwikkeling is, dat je je voelt zoals je denkt. Kinderen die al vroeg leren verantwoordelijkheid voor zichzelf te accepteren, leren een grenzeloos leven te leiden. Zij die leren de schuld ergens anders te zoeken, mijden eigen verantwoordelijkheid en proberen de werkelijkheid te omzeilen door anderen de schuld te geven van hun ‘mislukkingen’. Kinderen die bijvoorbeeld leraren de schuld te geven van hun slechte prestaties geven die leraar toestemming om hun leven te bepalen. Dat geldt ook wanneer ze op moeilijkheden stuiten in de liefde en vriendschap en lange tijd gedeprimeerd raken door het gedrag van hun vriend of vriendin.

Help daarom de kinderen vanaf het allereerste begin zelf verantwoordelijkheden te dragen. Vertel ze - als opvoeder met een hart -, dat mislukking een illusie is. Dat een mislukking gebaseerd is op een persoonlijke overtuiging. Want overtuigingen zijn niets anders dan de ‘opdrachtgevers van onze hersenen’. Wanneer wij congruent geloven dat iets waar is, is dat als een opdracht aan de hersenen, hoe en wat er gepresenteerd moet worden. Overtuiging is niets anders dan een stemming, een innerlijke presentatie die het uiteindelijke gedrag regeert! Als je gelooft dat iets waar is, kom je letterlijk in de stemming van de waarheid ervan.

13.0 Hoe moeten wij onze jongeren dan opvoeden, onderwijzen?

Wijsheid

Het grootste deel van de mensheid heeft besloten dat de betekenis, het doel en de functie van opvoeding het doorgeven van kennis is. Iemand dus opvoeden houdt in iemand kennis geven. Over het algemeen de vergaarde kennis van iemands eigen gezin, stam, samenleving, natie en wereld. Maar opvoeden heeft weinig met kennis uit te staan. Opvoeden heeft wel met wijsheid te maken! Wijsheid is namelijk toegepaste kennis!!

Wanneer je kinderen wijsheid geeft, vertel je ze niet wát ze moeten weten, of wat waar is, maar eerder hoe ze hun eigen waarheid kunnen vinden! Wij – als opvoeder(s) – zijn gewent onze kinderen kennis te geven en/ of te leren; vertellen wat ze moeten denken. Wat ze volgens ons moeten weten; dat wat wij als waar opvatten!
Natuurlijk een bepaalde hoeveelheid kennis moet van de ene generatie worden doorgegeven aan de volgende. Maar zo weinig mogelijk! Hoe minder hoe beter. Laat een kind zelf ontdekken, want weet dit: kennis raakt verloren. Wijsheid raakt nooit vergeten.

Onze scholen zouden dus hun accent 180 graden moeten verleggen. Nu zijn ze totaal gefocust op kennis en besteden uiterst weinig aandacht aan wijsheid. Wijsheid die vanuit hun innerlijke zelf – de ziel (van ‘binnenuit’) – komt. Maar voor vele ouders is moeilijk te accepteren, dat kinderen die hun eigen kritische denkprocessen mogen ontwikkelen, waarschijnlijk de moraal, normen en levensstijl van hun ouders zullen opgeven.

Onze scholingsprogramma’s zijn dusdanig opgezet, dat het leren puur en alleen neerkomt op het oefenen van het geheugen in plaats van vaardigheden. Kinderen wordt bijgebracht feiten en verzinsels te herinneren – de verzinsels die iedere samenleving over zichzelf bedacht heeft – in plaats van de vaardigheid te ontvangen hun eigen waarheden te ontdekken en te creëren.
Onthoud: het geheugen – het verstand – heeft géén of weinig visie! Ons brein is te vergelijken met een televisietoestel dat informatie uit elektromagnetische velden ontvangt en ‘decodeert’ tot beeld en geluid. En onze hersenen kun je ook vergelijken met een camera, die beeld en geluid omzet of ‘codeert’ in elektromagnetische golven. Deze elektromagnetische golven bevatten de essentie van alle informatie voor een tv-programma, maar zijn alleen toegankelijk voor onze zintuigen dankzij een camera en tv-toestel. In deze visie kan de functie van de hersenen dus worden beschouwd als een zendontvanger en heeft ons brein dus geen producerende, mar faciliterende functie voor het bewustzijn. Het maakt het ervaren van bewustzijn mogelijk. Het hoger of goddelijke of innerlijk bewustzijn – de ziel - geeft informatie door aan de hersenen en ontvangt via de hersenen informatie uit het lichaam en van de zintuigen.

13.1 Een nieuwe visie over de ‘werking’ van de hersenen

1. Een nieuwe visie over de ‘werking’ van de hersenen is, dat de hersenen zelf niet in staat zijn om zelf gedachten te genereren of bepaalde handelingen te doen als ze niet worden aangestuurd door het hogere of innerlijke zelf; de ziel. De ziel of het hoger bewustzijn is de innerlijke communicator in het goddelijk wezen, dat jij bent.
2. Veel aardse herinneringen (gedachteconstructies/ overtuigingen e.d.) worden niet door de ziel opgenomen, maar door de geest! De geest is het brein in fysieke vorm. Het is de geest die ervoor zorgt dat je over je brein kunt nadenken. Zonder de geest zou je niet eens weten dat het brein bestaat. De ziel (hoger bewuste) is te beschrijven als de totale som van alle gevoelens die je ooit eens hebt gehad. De geest (je geheugen, het verstand – niet het brein) bestaat uit herinneringen aan deze gevoelens. De geest is de innerlijke kracht die – jou – het lichaam voortdrijft, maar de geest is ook de ‘heerser van alle gedachten’. Alle gedachten zijn zeer subtiele, maar een uiterste krachtige energievorm, die ervoor kan zorgen dat wij ‘bewust’ of ‘onbewust’ leven.

14.0 Het innerlijk gerichte kind

Behandel ze in het nieuwe Onderwijssysteem 2050 allereerst als volwaardige wezens en wel als een (goddelijk) wezen dat bestaat uit een ziel, een geest en een fysiek lichaam. Niet als een fysiek wezen of fysiek lichaam met een ziel of geest, maar een ziel dat een fysiek lichaam heeft ‘uitgekozen’.

Kinderen zien en horen alles; alles wat ze ervaren. Ouderen verbergen hun gedrag en daden. Ouderen denken dat jongeren dat niet door hebben. Maar er blijft niets verscholen voor hen. Ze zien de hypocrisie van hun ouders en proberen daar wanhopig verandering in te brengen. Als ze dat echter hebben geprobeerd en er niet in zijn geslaagd, dan zien ze geen andere mogelijkheid dan ouderen na te doen; hun gedrag te kopiëren!
Het innerlijk gerichte kind zal zich – door de opgelegde regels, normen en waarden - beperkt voelen in zijn vrijheidsbewegingen. Geef daarom je kinderen een gevoel van ‘onbegrensdheid’. Waarom die beperkende, verouderde gedachten maar blijven ‘propaganderen’ alsof het de enige weg is die naar Rome leidt? Waarom die groeibehoeften zoals vrijheid, rechtvaardigheid, individualiteit, onafhankelijkheid, zinvolheid, levendigheid, speelsheid van het kind negeren? Waarom sturen wij onze kinderen naar scholen waar onderlinge wedijver wordt toegelaten en aangemoedigd, waar de ‘beste’ zijn en het ‘meeste’ leren worden beloond, waar prestaties worden ‘gemeten’ en vooruitgang in een eigen tempo nauwelijks wordt geaccepteerd? Wat leren onze kinderen hierdoor begrijpen?
En, ………. waarom laten onze jongeren geen logica en kritisch denken en probleemoplossing en creatie leren, met gebruikmaking van de instrumenten van hun eigen intuïtie en hun diepste innerlijke kennis, in plaats van de regels en gememoriseerde systemen en conclusies van een samenleving die toch niet werken, maar er toch maar weer gebruik van maken? Jaar in, jaar uit?

Onderwijs daarom alléén maar concepten, niet studieobjecten of-projecten. Ontwerp een nieuw curriculum en bouw dat rond drie hoekstenen, te weten:

1. Bewustzijn
2. Eerlijkheid
3. Verantwoordelijkheid

Leer onze kinderen van jongs af aan deze concepten. Laat ze door het curriculum lopen tot de laatste dag. Baseer heel het educatieve systeem hierop. Laat alle aanwijzingen diep binnen in de toekomstige kinderen ontkiemen Dat alles wat je leert, diep vanuit deze concepten voortkomt. Alle verhalen, ontwerpstof, legendes zouden moeten draaien om deze kernconcepten. Er zouden dus verhalen over bewustzijn zijn, over de omgang met eerlijkheid, verhalen over verantwoordelijkheid.
Opsteltaken bijvoorbeeld zouden ook rond deze kernconcepten – de spin-offs - draaien, en rond andere concepten die daarmee samengaan naarmate het kind groeit in zijn talent om zich uit te drukken. Zelfs rekenen zou binnen dit raamwerk worden onderwezen. Rekenen en wiskunde zijn geen abstracties, maar de aller-fundamenteelste instrumenten in het universum om het leven te leven.

Er zijn nog tal van andere vergelijkbare concepten die kinderen door en door moeten begrijpen als ze willen groeien en zich tot complete mensen willen ontwikkelen. Als de kinderen de spirituele ladder opklimmen naar persoonlijk meesterschap dan moeten de kinderen zich vrij kunnen voelen om keuzes te maken, weten dat ze rechtvaardig worden behandeld en dat ze niet ten onrechte door de grillen van anderen zullen lijden.
Besef, dat zolang je niet bereid bent overal de verantwoordelijkheid voor te aanvaarden, dan kun je ook niets veranderen!

Voorbeeld. Geloof jij werkelijk dat het noodzakelijk was de atoombom op Hiroshima te gooien? Was het werkelijk nodig om Saddam Hoessein te verdrijven uit het Midden-Oosten?
Wat hebben de Amerikaanse historici te zeggen over al die rapporten van hen die zeggen echt te weten wat zich heeft voorgedaan, namelijk dat het Japanse keizerrijk zich in het geheim bereid had verklaard tegenover de geallieerden de oorlog te beëindigen nog vóórdat de bom was gegooid? Waarom de macht of Amerikaanse invloeden over de beschikbare olievelden in het Midden-Oosten zo grote invloed heeft op de wereldeconomie?
Kun jij je voorstellen wat een docent maatschappijleer of geschiedenis in Iowa overkomt als hij zijn leerlingen dit soort vragen stelt, hen uitnodigt en aanmoedigt zelf deze thema’s uitgebreid te bestuderen en hun eigen conclusies te trekken? Het behoort zo te zijn, dat leraren hun leerlingen precies vertellen wat zich toen heeft voorgedaan. Zij zouden de feiten – alle feiten – noemen die tot die gebeurtenis hebben geleid. Zij zouden de gezichtspunten van historici van beide kanten bijeenbrengen in het besef dat elk verhaal meerdere invalshoeken kent. Ze zouden de klas niet vragen de betrokken feiten van buiten te leren, maar in plaats daarvan zouden zij de klas uitdagen. Ze zouden moeten zeggen: ‘Nu hebben jullie alles over deze gebeurtenis gehoord. Jullie weten alles wat eraan voorafging en wat erop volgde. We hebben jullie zoveel mogelijk ‘kennis’ aangeboden. Welke wijsheid kunne jullie nu uit deze ‘kennis’ afleiden? EN … wat zouden jullie nu doen? Kunnen jullie een betere manier bedenken?

In een samenleving waar de geschiedenis wordt verbogen volgens de wil van de sterksten en invloedrijksten, worden de fouten uit het verleden nooit erkend en steeds maar weer herhaald.

15.0 Je kinderen ‘goed’ onderwijzen

Ja, maar hoe?                                                               

Onderwijs de volgende waarheden aan de (toekomstige) kinderen en jongvolwassenen [1].

• Onderwijs de kinderen dat ze niets buiten zichzelf nodig hebben om gelukkig te zijn – geen persoon, plek of ding – en dat het ware geluk in je innerlijk zelf – je ziel - te vinden is.
• Onderwijs de kinderen dat mislukking een verzinsel is, dat alles een succes is, en dat elke inspanning een overwinning op zich is.
• Onderwijs de kinderen dat ze diep verbonden zijn met al het leven, dat ze Eén zijn met alle levende wezens, en dat ze nooit van God afgescheiden zijn.
• Onderwijs de kinderen dat ze in een wereld van schitterende overvloed leven, dat er genoeg is voor iedereen, en dat je het meeste ontvangt door het meeste te delen en niet door het meeste te verzamelen; bij elkaar te schrapen.
• Onderwijs de kinderen dat er niets van hen wordt verlangd wat ze zouden moeten zijn of doen om in aanmerking te komen voor een waardig, vervuld leven, dat ze niet met elkaar hoeven te strijden om wat dan ook. Gods zegeningen zijn voor iedereen bedoeld; geen uitzonderingen!
• Onderwijs de kinderen dat ze nooit zullen worden beoordeeld, dat ze zich geen zorgen hoeven te maken of ze het altijd wel goed doen, en dat ze niets hoeven te veranderen en ‘niet beter’ hoeven te worden om volmaakt en mooi te zijn in de ogen van God.
• Onderwijs de kinderen dat er in de liefde geen voorwaarden zijn, dat ze ooit de liefde van God verliezen, en dat hun eigen onvoorwaardelijke gedeelde liefde het grootste geschenk is dat ze de wereld kunnen geven.
• Onderwijs de kinderen dat bijzonder zijn niet hetzelfde is als beter zijn, dat superioriteit tegenover anderen claimen niet hetzelfde is als inzien |Wie-ze-werkelijk-zijn|, en dat er een grote genezingskracht schuilt in de erkenning dat ‘mijn weg geen betere, maar slechts een andere weg is’.
• Onderwijs de kinderen dat er niets is wat zij niet kunnen doen, dat de illusie van de onwetendheid van de aarde kan worden weggevaagd, en dat alles wat iemand werkelijk nodig heeft, is aan zichzelf te worden teruggegeven door eraan te worden herinnerd |Wie-hij-of-zij-werkelijk-is|.
• Onderwijs deze zaken niet met woorden maar door daden; niet met discussie maar door demonstratie. Want wat je doet, zullen de kinderen trachten te evenaren en ze worden zoals jij bent!

[1] Neale Donald Walsch, ‘Eén met God’.

16.0 Slot

Creatie-Educatie – het Nieuwe Onderwijsmodel 2050 - betekent een geestesversmelting met heel het leven in al zijn waarneembare vormen.

Eén van de belangrijkste lessen die een kind in het Creatie-Educatie proces –Onderwijssysteem 2050 - behoort te leren, is de noodzaak de totale persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te leren nemen voor zijn eigen innerlijke ontwikkeling. Kinderen moeten bij wijze van spreken al vroeg leren dat niemand anders controle heeft over datgene wat in hem of haar omgaat. Elk wezen moet van het begin af aan leren, dat deze innerlijk wereld – het domein van de ziel – alleen hem toebehoort en dat alles wat hij of zij denkt, voelt en uiteindelijk doet als wezen in zijn macht ligt.
Dit is de uiteindelijke vrijheid die je kinderen behoort te geven: de wetenschap en het geloof dat ze meester zijn over hun eigen innerlijke wereld; hun eigen ziel of hogere zelf. Als ze dat geloof eenmaal hebben en hun leven gaan baseren op dit fundamenteel begrip, dan zullen ze hun hele leven lang op weg zijn om de innerlijke verlangens van de ziel – het hogere of innerlijke zelf – te realiseren. De ware betekenis van het leven – het ontwikkelen of evolueren van de ziel – zal dan worden: ‘Zijn door te Ervaren!’ Feitenkennis doet niet ter zake; alleen maar voelen én er Zijn!

Besef, dat de innerlijke wereld de sleutel vormt naar de vorming van een grenzeloos mens of een innerlijk gerichte mens. De belangrijkste les die wij als (religieuze, schoolse) opvoeder onze kinderen dan ook behoren bij te brengen, is wel dat in elke fase van hun ontwikkeling het om de basisbehoefte gaat: ‘je voelt je zoals je denkt’. Kinderen moeten hun eigen gedachten – een activiteit van de geest – kunnen bepalen en dus hun eigen innerlijke ontwikkeling! Bij dat bewuste besef ‘Hoe voel jij je nu op dat ene unieke moment, of bij die ene gedachte van haat of liefde?’, ben je op weg naar het meesterschap, op weg naar een hoog ontwikkeld wezen te worden, op weg naar het ‘verlicht-zijn’. Meer innerlijk dan uiterlijk gericht zijn of kiezen, wordt dan het hoofdthema van ieder individu die zich zelf respecteert! Door jouw denken ontstaat het leven!

‘De grootste ontdekking van deze generatie is dat menselijke wezens hun leven kunnen veranderen door hun geestelijke instelling te veranderen’ [William James].

‘De mens is een wezen dat op zoek is naar de zin van de dingen’. [Plato]

Opvoeden – educatie, onderwijzen – is je kinderen de kunst van het leven leren. Niet door trucjes te leren, maar door zelf een voorbeeld te zijn, en samen met hen na te denken over vragen als: ‘Hoe kun jij je leven beheren en kwaliteit geven?’ ‘Hoe kun jij je leven zinvol maken?’
Eén van de kernboodschappen van het Creatie-Educatie-proces [Het nieuwe Onderwijsmodel 2050] is dan ook: ‘Als wij creëren, vervullen wij onze levensdoel’. Creëren is namelijk de enige manier waarop wij groeien en onszelf ontwikkelen. Net als alle andere levende wezens zijn wij op aarde om dát te doen’. En laten we voor eens en altijd ons realiseren, dat …….… ‘Het leven Zelf onze grootste leraar is en het kent ingebouwde consequenties, maar nooit straffen’.

Opvoeden tot levenskunstenaar. Levenskunst moet je leren.

Hans Zevenboom