1.0 Inleiding

Wat gebeurt er als mensen doodgaan? Vragen, nog eens vragen.

Dat is waarschijnlijk de vraag die de mensheid het meest heeft beziggehouden en in verwarring heeft gebracht. Houden we gewoon op met leven zonder enig teken van onszelf op aarde achter te laten, behalve onze stoffelijke resten? Worden we later alleen weer tot leven gewekt door een Opperwezen als we goede cijfers hebben gehaald tijdens ons leven? Gaan we naar de Hel of het Hemelrijk? Of komen we terug als dieren, zoals de Hindoes geloven, of misschien generaties later als andere mensen.

Is er bewustzijn tijdens een BDE of ná de dood?

Waarom zijn de meeste mensen er bang voor? Waarom mag men niet meer ‘gewoon’ doodgaan aan een ernstige terminale ziekte, maar moeten mensen eerst nog aan de beademing en aan kunstmatige voeding via slangetjes en infusen. Waarom kiezen mensen in het eindstadium van een kwaadaardige ziekte toch nog voor chemokuren, waarmee het leven misschien korte tijd gerekt wordt, maar die de kwaliteit van het resterende leven lang niet altijd verbeteren. Waarom is onze eerste neiging – ten koste van alles – het leven te rekken en de dood uit te stellen?

Voordat we deze vragen kunnen beantwoorden, dienen we ons te realiseren dat elk lichaam biochemisch en fysiologisch op de zelfde manier functioneert, maar elk mens verschilt wel degelijk van elkaar. Mensen verschillen in karakter, gevoelens, stemmingen, intelligentie, belangstelling, ideeën en behoeftes. En juist het bewustzijn [1] speelt een belangrijke rol bij dit verschil. En, de centrale vraag is dus: is de mens zijn lichaam, of heeft de mens een lichaam? Is de mens bewustzijn of is de mens een zielloos mechanisme?

Nog scherper geformuleerd; ‘Is de mens een kosmisch wezen; een licht- of een energiewezens?’ Een energiewezen dat drie bijzondere aspecten kent, te weten: een ziel, een geest en een fysiek lichaam. Jij bent volgens mijn mening een drieledig wezen; zeker geen zielloos mechanisme zoals de wetenschap ons graag doet geloven.

Het verschijnsel bijna-doodervaring die ontstaat bij een bijzondere bewustzijnstoestand roep dus vele vragen op in relatie tot |wie-we-werkelijk-zijn|. Is er nog sprake van bewustzijn wanneer iemand definitief is overleden en het lichaam is koud? Is hersendood wel dood of is het begin van een stervensproces dat uren tot dagen kan duren? Wat gebeurt er tijdens het stervensproces met het bewustzijn [1]?

[1] Het bewustzijn is de toestand waarin men gewaarwordingen uit zijn omgeving ondergaat en het eigen ‘Ik’. Bewustzijn is een toestand van de ‘geest’ die gekenmerkt is door een besef van het eigen ‘Ik’ en de omgeving. Onze bewustzijnstoestand kan fluctueren tussen waken en slaap. Bewusteloos zijn betekent geen bewustzijn ervaren. [Meer informatie over ‘bewustzijn’ kun je lezen in de Nieuwsbrief ‘Psychiatrie – Pseudowetenschap’- deel II, juni 2013].

2.0 De rol van de wetenschap bij bestudering van het bewustzijn

Bewustzijn? Wetenschappelijke weerstand?

Waarom is er zoveel weerstand in de wetenschappelijke en medische wereld tegen onderzoek naar oorzaak en inhoud van een BDE? Waarom wordt er zo weinig aandacht aan BDE besteed in wetenschappelijke tijdschriften? Waarom, waarom?

Bijna alle geneeskundige onderzoeken zijn gebaseerd op één scheikundig inzicht. Het scheikundig inzicht in het menselijk lichaam heeft zich bijna volledig geconcentreerd op de gedetailleerde samenstelling van de moleculen in het lichaam en de minieme veranderingen in de hoeveelheid van de vaste stoffen in het lichaam. Op die manier werd er in de afgelopen eeuw een chemisch-farmaceutisch beeld van het menselijk lichaam gevormd, hetgeen de ontwikkeling van het medisch–industrieel systeem tot gevolg had.

Een meerderheid van de mensen die zich verdiepen in bewustzijnsonderzoek zoals neurowetenschappers, psychologen, psychiaters, en filosofen is nog steeds van mening dat het bewustzijn materialistisch en reductionistisch verklaard kan worden. Bewustzijn komt volgens deze wetenschappers volledig voort uit materie waaruit onze hersenen bestaan! Indien dát zo zou zijn, is alles wat wij in ons bewustzijn beleven niets anders dan een uiting van een ‘machine’ die bestuurd wordt door de klassieke natuurkunde en scheikunde. Het gevolg hiervan is, dat ons gedrag onontkoombaar beschouwd kan worden als het gevolg van de werking van zenuwcellen in onze hersenen.
Het idee dat alle subjectieve gevoelens en gedachten niets anders zijn dan het gevolg van de werking van de hersenen betekent dat er géén sprake meer is van een vrije wil. In dat geval ben je niets anders dan een robot; een zielloos mechanisme!
Dit wetenschappelijk standpunt heeft enorme implicaties voor begrippen als morele verantwoordelijkheid en persoonlijke vrijheid

Maar wetenschap is (toch) vragen stellen met een open geest?

Helaas, de wetenschap gaat meestal nog uit van een werkelijkheid die alleen gebaseerd is op fysiek waarneembare gegevens. Maar naast de objectieve, zintuigelijke waarnemingen bestaan er ook subjectieve aspecten zoals gevoelens, inspiratie en intuïtie [1]. De inhoud van gedachten, gevoelens en emoties is echter niet te meten. Met alleen maar een zuiver materialistische bestudering van een levend wezen is men dus niet in staat de inhoud van ons bewustzijn aan te tonen. Want als wij ons bewustzijn vol met gevoelens, emoties en gedachten niet door de directe omgeving zouden ervaren, zouden we er ook niets van kunnen waarnemen!
Realiseer je, dat je uiterlijke wereld slechts afgeleid en opgebouwd is uit je eigen waarneming van uiterlijke en reproduceerbare verschijnselen. In werkelijkheid schept ieder mens zijn eigen werkelijkheid op basis van zijn eigen bewustzijn. Als je verliefd bent, is de wereld prachtig en als je depressief bent, is diezelfde wereld een kwelling.

‘De mens zien als een vleesklomp met een geest?’

De moderne wetenschap kan de traditionele denkbeeld over de onsterfelijkheid van de ziel (het hoger of innerlijke Zelf; het hoger bewustzijn) en het hiernamaals niet bevestigen, noch ontkennen. De spirituele aspecten van de mens kan de wetenschap echter niet observeren en dus zoekt zij uitsluitend een materiële verklaring voor alle menselijke uitingen. Deze kloof tussen de traditionele visie – het Christendom en de Oudheid - op de mens en de natuurwetenschappelijke visie leidt nog altijd tot hevige discussies. Denk maar eens aan het twistpunt of het denken nu uit hersenprocessen bestaat of een niet-materiële activiteit is; een niet zichtbare activiteit van het innerlijke Zelf – de ziel - is.
Het gaat daarbij in feite dus om de vraag of een mens méér is dan zijn lichaam en in hoeverre kun je dat aantonen. Anders gezegd, ben jij een drieledig (energie)wezen of alleen maar een ‘vleesklomp met een geest´?

[1] Het woord intuïtie is afgeleid van het Latijnse woord ‘in tueri’ dat wordt vertaald als ‘kijken naar’, ‘naar binnen kijken’, en ‘overwegen of beschouwen’. In het woordenboek is de volgende omschrijving te lezen: ‘onmiddellijke, niet op begripsdenkend en redenering berustende overtuiging van de waarheid’. [Nieuwsbrief ‘Wat is intuïtie?’- deel I, mei 2017]

3.0 Het kernprobleem van de psychiatrie

‘Wat is de psyche van de mens?’ De menselijke geest?
‘Wat is bewustzijn?

Terminologieën

‘De psychologie als wetenschap?’

De termen 'het onbewuste', 'het onderbewuste' en 'het bewustzijn' [1] worden nogal eens flink door elkaar gebruikt, wat aanleiding geeft tot veel begripsverwarring. Met het onbewuste en het onderbewuste worden geestelijke processen (gedachten en gevoelens) bedoeld, die plaatsvinden zonder dat we daar bewust mee bezig zijn. Het onbewuste en het onderbewuste zijn voor de wetenschappers niet meetbaar of waarneembaar, en de termen worden dan ook slechts gebruikt om de ingewikkelde processen in de hersenen te kunnen omschrijven.

Geneeskunde van de ziel is de letterlijke betekenis van het woord psychiatrie. Psychiaters zijn ‘speleologen van de menselijke geest’. Ze kennen de weg in de krochten van de ziel, in het gangenstelsel van onze diepste verlangens, angsten en emoties. Althans, dat denken ‘ze’. Maar is dat wel zo?
Heeft de psychiatrie en de psychologie een goede omschrijving, definitie of een onderscheid tussen ‘Wat is een ziel’, ‘Wat is een geest’ en ‘Wat is bewustzijn: geest of ziel?’ ooit kunnen maken? En wat nog veel belangrijker is, hebben ‘ze’ ooit de onderlinge samenhang tussen ziel, geest en het fysieke lichaam kunnen verklaren of aangetoond? Welke invloed heeft de mogelijke, interne communicatie tussen ziel, geest en lichaam op bijvoorbeeld het integrale genezingsproces, het integrale bewustzijn, een bijna-doodervaring, hersendood of de dood zelf?
Dit onderwerp wordt in de psychiatrie én in de wetenschap volkomen onderbelicht wat er toe heeft geleid dat we nu nog opgezadeld zitten met een verzameling (geloofs)overtuigingen die door de meeste wetenschappers nog steeds worden gedeeld!

‘Het is veel vaker gezegd dat er voor de meeste mensen niets zo lastig is als een nieuw idee, en ik denk dat zoiets helemaal telt voor wetenschappers’. [Psychiater Ian Stevenson, 1918-2007)

Psychologie, een pseudowetenshap?

In de psychologie spreekt men over het onbewuste of het onderbewustzijn van de mens. Volgens de natuurwetenschap is de menselijke psyche (de menselijke geest) niet meer dan een functie van ons lichaam! De mens is alleen maar materie en niets meer. Ons denken en voelen zou volgens de wetenschap louter een kwestie van chemie in de hersenen zijn. Hierdoor is de mens terugverwezen of gedegradeerd tot een automaat, een robot of een chemisch laboratorium die doelloos hierop aarde rondzwerft. [Lees meer: Nieuwsbrief ‘Het leven is…..’]
Of is het aanvaardbaar in deze moderne tijd om Wundt’s definitie van de mens [1879] als een zielloos organisme (‘de wetenschap zonder ziel’) - wat heeft uiteindelijk geleid tot de hedendaagse psychiatrie – maar te blijven hanteren én zelfs te gebruiken als leidraad voor een medische diagnose? Wij zijn (toch) ‘zielloos’? Dus het maakt eigenlijk niet uit wát voor (geestelijk) ziektebeeld je hebt, je wordt – ondanks de zgn. gespecialiseerde kennis – toch in dat ene specifieke (psychiatrisch) hypothetisch psyche-model ‘ingedeeld’.

[1] Het bewustzijn is de toestand waarin men gewaarwordingen uit zijn omgeving ondergaat en het eigen ‘Ik’. Bewustzijn is een toestand van de ‘geest’ die gekenmerkt is door een besef van het eigen ‘Ik’ en de omgeving. Onze bewustzijnstoestand kan fluctueren tussen waken en slaap. [ Nieuwsbrief ‘Psychiatrie – Pseudowetenschap’- deel II, juni 2013]

4.0  Wetenschappelijke verklaring BDE

Bijna-doodervaring [BDE] en hersenfuncties

Er zijn veel pogingen gedaan om de bijna-doodervaring (BDE) te interpreteren als iets anders dan een bovennatuurlijke gebeurtenis of een glimp van het hiernamaals. Er zijn verschillende theorieën – theologische, medische en psychologische -, die de bijna-doodervaring willen verklaren als een lichamelijk of geestelijk verschijnsel dat meer te maken heeft met een hersenstoornis, dan met een bovennatuurlijk ‘avontuur’.
Toch stuitten onderzoekers op enkele enorme problemen. Hoe komt het dat de patiënten zo uitvoerig en in detail kunnen vertellen over de reanimatie, en helemaal kunnen uitleggen wat de artsen precies deden om hen weer tot leven te brengen. Hoe komt het dat zo veel mensen weten wat er in de andere ruimten van het ziekenhuis gebeurde, terwijl zij in de operatiekamer werden gereanimeerd?

De temporale kwab?

Helaas, er bestaat géén wetenschappelijk bewijs dat uittredingen ook daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Sommige wetenschappers veronderstellen, dat het gaat om een bijkomend verschijnsel van een verstoorde temporale-kwabfunctie in de hersenen. De temporale kwabben zijn een deel van de hersenen. Zij behoren tot het telencephalon en zijn gelegen aan beide zijkanten, ongeveer boven de oren. De temporale kwabben bevatten o.a. de hippocampi en de amygdalae. De temporale kwabben zijn betrokken bij het gehoor, het verbale geheugen en de taalfuncties en ook bij visuele herkenning!

Hoewel BDE soms wordt gerapporteerd bij een hartstilstand, is bij een hartstilstand het brein nog een aantal seconden actief. Uit de registratie van hersenactiviteit door middel van elektro-encefalografie (EEG) blijkt dat hersenen na een hartstilstand minder dan dertig seconden actief blijven.

Volgens neuroloog Kevin Nelson ontstaan deze BDE-verschijnselen, doordat het bewustzijn zijn oriëntatie kwijtraakt. Dit lijkt op verschijnselen die ook tijdens de remslaap kunnen voorkomen of bij een toestand als epilepsie. Ook tijdens de droom wordt het lichamelijk gevoel uitgeschakeld en zijn er soms visuele belevingen en/of gevoelens van euforie. Deze bewustzijnsverschijnselen zouden kunnen ontstaan, doordat een gebied in de hersenstam dat de cortex aanstuurt, de hersenen omschakelt naar de toestand van het droombewustzijn. Het eindstation daarbij is het gebied in de hersenen dat ligt op de grens van de temporale en pariëtale kwab (met name de gyrus angularis, [1]). Dit gebied lijkt een belangrijke rol te spelen bij stoornissen waarbij iemand zijn oriëntatie ten opzichte van het eigen lichaam kwijtraakt. Dit is onder meer aangetoond door dit gebied bij patiënten elektrisch te stimuleren of na neurochirurgie. Dus sommige verschijnselen die gepaard gaan met een BDE zijn mogelijk een product van de nog werkende hersenen!

De temporale kwab als plaats van godsgeloof?

Volgens de Canadese neurloog M. Persinger wordt ons geloof in onze hersenen bepaald in de temporale kwab. Stimulatie van de temporale kwab zou kunnen leiden tot visioenen. Hij heeft dat middels een helm met stroomdraadjes aangetoond. Tijdens onderzoek naar de oorzaak van epilepsie bijvoorbeeld kwamen de onderzoekers erachter dat het plaatsen van geïmplanteerde elektroden kon leiden tot het kunstmatig opwekken van gevoelens van een uittreding. Door elektrische prikkeling van dé gyrus angularis [1] in het bijzonder – een winding in de hersenen in de pariëtale kwab van de grote hersenen – blijkt het mogelijk om gevoelens van uittredingen op te wekken. Het verschijnsel werd uitgelegd als een buitenlichamelijke gewaarwording die ontstaat wanneer onze hersenen er niet langer in slagen om onze zelfwaarneming, tastzin, gezichtsvermogen en evenwichtszin met elkaar te integreren. Het veranderen van het visueel perspectief – tijdens de operatie werden tekens en objecten die zodanig aangebracht waren dat zij van onderen niet zichtbaar waren - die niet aan de desbetreffende persoon bekend waren, in alle gevallen niet waargenomen ondanks het feit dat men beschreef wat men van bovenaf allemaal waarnam. Hieruit kan de conclusie getrokken worden dat daadwerkelijke uittreding niet plaatsvond.

[1] Volgens het taalverwerkingsmodel van Wernicke-Geswind vindt in de gyrus angularis de omzetting plaats van het geschreven woord naar een (intern gesproken) fonetische versie van het woord. Volgens de Amerikaanse neuropsycholoog Vilayanur Ramachandran speelt het gebied ook een rol bij het begrijpen van metaforen (beelspraak).

5.0   Biologisch verklaringsmodel

Waarnemingen die een biologische verklaring van de BDE ondersteunen:

• In de jaren negentigheeft Dr. R. Strassman  aan de Universiteit van New Mexico onderzoek verricht naar dimethyltryptamine (DMT, intraveneus toegediend). Strassman propageerde de theorie dat het vrijmaken van een grote hoeveelheid DMT vanuit de pijnappelklier vlak voor de dood of bijna-dood de oorzaak is van het fenomeen van de bijna-doodervaring.[Nieuwsbrieven Epifyse, deel I t/m III, febr., maart & april 2017]
• De psychiater Dr. K. Jansen  heeft in 1995 een schijnbaar bijna-doodervaring kunnen reproduceren door het anestheticum ketaminete gebruiken, wat een aanwijzing kan zijn voor een biologische verklaring voor de ervaring.
• Gevoelens van uittreding kunnen ook kunstmatig worden opgewekt door het elektrisch stimuleren van de gyrus angularis.
• De medisch redacteur van ‘The Arizone Republic’ schreef in 1977: "Wanneer het fysieke activiteitsniveau een heel laag punt bereikt heeft, zoals onder narcose, of ten gevolge van ziekte of verwonding, neemt de automatische beheersing van de lichaamsfuncties dienovereenkomstig af. Aldus komen de neurohormonen en catecholaminen van het zenuwstelsel vrij en worden in ongecontroleerde hoeveelheid uitgestort. Dit resulteert onder andere in de hallucinatie die na terugkeer tot het bewustzijn wordt uitgelegd als was men gestorven en weer tot leven teruggekeerd”.
• Circa twintig procent van de piloten die bewusteloos  raken wanneer ze tijdens een training in een centrifuge  aan hoge G-krachten worden blootgesteld, ervaart een klassieke bijna-doodervaring, inclusief de ervaring van uittreding.

6.0   Epigenetica

‘De omkeerbare functieverandering van genen’

De epigenetica probeert de functieverschillen tussen genen te verklaren, met name waarom sommige genen actief zijn en andere juist op non-actief staan. Epigenetica is de studie van omkeerbare functieveranderingen van genen die tot stand komen zonder verandering in de volgorde van het DNA in de celkern.
Genen zijn het medium waarin organismen informatie opslaan, de energie is het medium waarmee ze informatie overdragen! Het bestuderen van genen zonder aandacht voor de energiecomponent van het DNA komt overeen met het bestuderen van de harde schijf van je computer zonder de stekker in het stopcontact te steken.

Waarom deze voorgaande alinea? Wel …..

Ons lichaam reageert met een complex arsenaal van veranderingen op alles wat we denken en voelen. Iedere gedachte en elk gevoel leidt tot het uitstorten van allerlei bio-chemische stoffen in onze organen. Iedere ervaring geeft de stoot tot genetische veranderingen in onze lichaamsfuncties.
Het heeft de wetenschap veel tijd gekost om te ontdekken dat zoiets immaterieels als een overtuiging zo’n grote invloed kan uitoefenen op de veranderingen in onze lichaamscellen! Uit talrijke onderzoeken is nu gebleken, dat vrijwel elk biologisch proces hand in hand gaat met elektromagnetische veranderingen; veranderingen in energie-frequenties! Met deze wetenschap hebben we de balans van onze gezondheid maar ook de dood in eigen hand, want alles wat je denkt, voelt én gelooft verandert van moment tot moment je genexpressie én de chemische samenstelling van je lichaam.

Beïnvloeding van onze genen

Maar wij zijn wezens die zowel uit materie als uit energie bestaan. Alle leven is doortrokken van elektromagnetisme; van elektromagnetische energievelden of aura’s. Onderzoekers komen steeds meer aan de weet over het proces dat genen [1] aan- en uitzet én door welke invloeden dat gebeurt. Eén van de factoren die invloed hebben op welke genen actief zijn, is bijvoorbeeld onze ervaring, onze omgeving, onze gedachten en gevoelens of onze voedingsgewoonten. We nemen feiten en ervaringen in ons op en kennen er betekenissen aan toe. Welke betekenissen we er mentaal, emotioneel of spiritueel aan toekennen, is vaak even belangrijk voor de activering van genen als de feiten op zich. Met als gevolg dat onze gedachten (= de geest!) sets van genen aan- of uitzetten.

Onze dagelijkse gedachten bepalen hoe wij de naderende dood of een bijna-doodervaringen zullen ervaren!

[1] Genen spelen de hoofdrol in de erfelijkheid. Zij bevatten de informatie voor alle erfelijke eigenschappen. Een gen is een stukje van het DNA. Genen liggen verspreid op de chromosomen. In normale gevallen draagt een RNA-molecuul de informatie van één gen.

7.0 Wetenschappelijke studies en onderzoeken

Prospectieve studies naar de BDE

In een prospectieve studie [1] worden mensen alleen op basis van een objectief criterium geselecteerd. Er zijn diverse prospectieve onderzoeken gedaan naar de BDE waarbij mensen louter op basis van een hartstilstandgeselecteerd werden. 

Al deze studies tonen steevast dat tussen 10% en 20% van de mensen met een hartstilstand een BDE hebben.

Betrouwbaarheidsonderzoeken (MCQ-methode en hersenscans)

Er zijn vragen over de betrouwbaarheid van de BDE aangezien deze ervaringen gebeuren in stressvolle situaties. Sommige onderzoekers stellen dat het geheugen van de patiënt kan zijn aangetast waardoor de zogenaamde herinnering onbetrouwbaar of verzonnen is. Om deze reden zijn er onderzoeken gedaan naar de betrouwbaarheid van de getuigenissen over een BDE d.m.v. hersenscans en de ‘Memory Characteristics Questionnaire’ (MCQ). Deze testen kunnen natuurlijk niets zeggen over de realiteit van de BDE, maar wel of de getuigenissen van een BDE verzonnen zijn of niet!

De resultaten van de 'Memory Characteristics Questionnaire' tonen, dat de herinneringen aan een BDE meer lijken op de herinneringen van echte gebeurtenissen, dan van verzonnen gebeurtenissen. De onderzoekers merken wel op, dat op basis van hun studie niet gezegd kan worden of de herinneringen al dan niet hallucinair zijn. De studie toont aan dat de patiënten de herinneringen niet verzinnen: ze ervaren dit als een echte gebeurtenis.
Uit een onderzoek dat gepubliceerd werd in 2014 blijkt uit hersenscans van patiënten met een BDE, dat de herinneringen aan de BDE geassocieerd kunnen worden met “met theta freqenties in de temporale regio” van de hersenen, dat overeenkomt met het actieve gebied bij echte herinneringen. Er werd een “hypnose-gebaseerd protocol” gebruikt.
De studie toont dat de inhoud van de BDE door de patiënten ontvangen wordt als echte herinneringen en niet als fantasieën!

[1] Bij prospectief onderzoek wordt eerst een steekproef van onderzoeksobjecten getrokken en worden daarop de metingen of waarnemingen gedaan. Bij retrospectief onderzoek zijn de metingen of waarnemingen al verricht en zijn de onderzoeksobjecten gegeven.

8.0 Zou het bewijs van de waarheid van BDE’s de wetenschap veranderen?

De wereld is gebonden aan een aantal natuurwetten, zeggen de wetenschappers. Zo is de notie dat de zwaartekracht onze voeten op de planeet houdt een vereenvoudiging van de wet van de zwaartekracht. Een andere wet stelt dat alle levensvormen hier op aarde koolstof als basis hebben. De wereld van de wetenschap is gebaseerd op deze en ander soortgelijke veronderstellingen. Er is veel voortuitgang geboekt doordat we deze wetten kennen en ernaar leven, maar als we nu een nieuwe dimensie zouden blootleggen door leven na de dood te bewijzen, zou dat een revolutie in de wetenschap betekenen.
Als we konden bewijzen dat iemand bijvoorbeeld zijn lichaam kon verlaten en door muren kon reizen door dat alleen maar te willen, zou dat een verandering aanbrengen in de manier waarop de wetenschap denkt over communicatie en reizen. Om maar te zwijgen over de kernmerken van het leven. Het zou het bewijs zijn van een heel ander heelal, in ieder geval verder ontwikkeld dan dat waar wij nu in leven.

Stel je voor wat voor effect dat bewijs van de spirituele wereld zou kunnen hebben op de wetenschap. Als we wisten dat er een spirituele wereld was waarin liefde de enige belangrijke attributen waren, en dat de inzet van oorlogen, zoals geld, land, en politieke macht, alleen maar belangrijk zijn hier op aarde, dan zou dat zeker een houding en onze ideeën t.o.v. de mensen die w e als onze vijanden beschouwen, veranderen. We zouden deze mensen in een ander licht gaan zien! Het zou ook betekenen dat we in ons leven na dit leven precies zouden weten hoe zij dachten over het leven op aarde en over ons. Alleen als de wetenschap dat zo’n rijk bestaat, zou ons zeker verdraagzamer t.o.v. elkaar maken.

9.0  Een nieuwe visie over de ‘werking’ van de hersenen:

‘Alle problemen zijn illusies van het verstand; de geest!’

1. Een nieuwe visie over de ‘werking’ van de hersenen is, dat de hersenen zelf niet in staat zijn om zelf gedachten te genereren of bepaalde handelingen te doen als ze niet worden aangestuurd door het hogere of innerlijke zelf of de ziel.
2. Veel aardse herinneringen (gedachteconstructies/ overtuigingen e.d.) worden niet door de ziel opgenomen, maar door de geest! De geest is het brein in fysieke vorm. Het is de geest die ervoor zorgt dat je over je brein kunt nadenken. Zonder de geest zou je niet eens weten dat het brein bestaat. De ziel (onderbewuste) is te beschrijven als de totale som van alle zuivere gevoelens die je ooit eens hebt gehad. De geest (je geheugen, het verstand – niet het brein) bestaat uit herinneringen aan deze gevoelens. De geest is de innerlijke kracht die – jou – het lichaam voortdrijft, maar de geest is ook de ‘heerser van alle gedachten ‘. Alle gedachten zijn zeer subtiele, maar een uiterste krachtige energievorm, die ervoor kan zorgen dat wij ‘bewust’ of ‘onbewust’ leven.
3. De hersenen creëren de geest (= gedachten en herinneringen) door een storm van elektrische impulsen in combinatie met biochemische responsen. De responsen kunnen worden veranderd door de geest (het bewuste/bewustzijn) te veranderen! Onze gedachten kunnen sets van genen aan- of uitzetten.
4. Hersengolven hangen samen met bewustzijnsniveaus. Hoe actiever en ‘vernauwder’ je denken is, hoe minder ver je bewustzijn reikt. Want….. snelle bètagolven corresponderen met het oppervlakkige bewustzijn van het dagelijkse werkelijkheid en het drukke ‘lineaire’ denken.’ Wanneer de hersengolven vertragen tot alfa, jij minder bezorgd en meer open bent, wordt je meer bewust van subtiele vormen van informatie uit je directe omgeving en van je innerlijke zelf.
5. Je kunt je genen verbeteren [Nieuwsbrief, Epigenetische Heelkunde, febr. 2011] Dat is de uitkomst van een recent onderzoek waarin werd aangetoond dat mensen die hun levensstijl ingrijpend aanpassen – door gezonder en regelmatiger te eten, meer te bewegen en te mediteren – veranderingen in gang te zetten die wel vijftig genen beïnvloeden. Ook een krachtig emotie kan aanleiding zijn voor het veranderen van een gen. Emoties vereisen nl. een aanpassing van de hersenchemie; hersencellen scheiden nieuwe chemische stoffen af voor verdriet of blijdschap, zelfvertrouwen of verlegenheid als hun genen daartoe opdracht geven.
6. Ons lichaam is het eindproduct van een levenslang proces waarin schakelaars worden aan- of uitgezet. Een gen kan aan- of uitgezet worden op basis van een vast schema! Het verborgen potentieel van de hersenen is in wezen het verborgen potentieel van de genen.
7. Wij veroorzaken allemaal veranderingen in onze genen. De kunst is om dat bewust te doen! Want ….. wat je gelooft, beïnvloed je gedrag; wat je gelooft, leidt tot chemische reacties; wat je gelooft, kan jouw realiteit worden. Elke seconde krijgt ons lichaam een nieuwe vorm onder invloed van intelligentie-impulsen; de som van die impulsen bepaalt wie en wat wij zijn. Door hun patroon te veranderen zullen we dus onszelf veranderen!
8. Het menselijke bewustzijn is volledig te verklaren als een biochemisch product. Overtuigingen, gedachten en emoties veroorzaken de chemische reactie die hete leven van elke cel in stand houden; een verouderde cel is het eindproduct van bewustzijn dat niet meer weet hoe het nieuw moet blijven.
9. Naast een fysiek lichaam hebben we een aura-veld dat we kunnen beschouwen als het ‘verlengde van ons bewustzijn’, maar dat op bepaalde gekwantificeerde niveaus uit hogere frequenties bestaat.
10. Het chakra-systeem is in wezen een bewustzijnsmodel! Ieder bewustzijnsniveau, ieder chakra-niveau heeft zo een eigen frequentiespectrum; haar eigen trillingsfrequentie.

De vraag is of de wetenschap, de pedagogen, de psychiaters en de ontwikkelingspsychologen hiervan op de hoogte.

10. Slot

'Medische en wetenschappelijke ijdelheid’

De rol van de wetenschap

In het algemeen kan je stellen dat de wetenschappelijke benadering die gebaseerd is op materialistische, mechanistische en reductionistische assumpties zijn gebaseerd, door de meeste wetenschappers het hoogst wordt aangeslagen. Daar gaan de meeste fondsen naar toe. Daar worden de meest aansprekend resultaten behaald en daar zouden de knapste koppen werken. Hoe sterker een visie van dit materialistisch paradigma afwijkt, hoe lager de plaats van deze visie in de hiërarchie en hoe minder geld en aanzien ze krijgen.

Echte wetenschap beperkt zich niet tot materialistische en dus beperkende aannames, maar staat open voor nieuwe en aanvankelijk soms onverklaarbare bevindingen. Ziet het als een uitdaging om hier verklarende theorieën voor te vinden. Volgens Abraham H. Maslow (1908 – 1970): ‘Wetenschap moet in de eerste plaats alles omvatten en insluiten. Ze moet zeggenschap aanvaarden over datgene wat ze niet kan begrijpen of verklaren, waarvoor geen theorie bestaat, wat niet gemeten, voorspeld, beheerst of geregeld kan worden. Ze moet zelfs bereid zijn tot het aanvaarden van tegenstellingen, onlogische zaken en mysteries, het vage, onbewust en alle andere aspecten van het bestaan die moeilijk zijn mede te delen. Op haar best staat ze volkomen open en sluit niets uit. Ze is vrij toegankelijk’.
Waarom is er dan zoveel weerstand in de wetenschappelijke en medische wereld tegen onderzoek naar oorzaak en inhoud van een BDE? Waarom wordt er zo weinig aandacht aan BDE besteed in wetenschappelijke tijdschriften? Waarom?
Wordt het dan niet eens tijd dat de wetenschap met een andere boodschap komt?

Bijna-doodervaring

Het is al een eeuwenoud idee dat de ziel na de dood blijft bestaan, dat men een oordeel krijgt over hoe men geleefd heeft (de levensterugblik in de BDE) en daarna, afhankelijk van hoe men heeft geleefd, in een gelukzalige sfeer mag verblijven of soms als straf in een angstwekkende omgeving terechtkomt. Ditzelfde beeld wordt in alle tijden en culturen gemeld.
Niet alleen in deze tijd veroorzaakt een BDE een veranderd inzicht in de mogelijkheid van een persoonlijk voortbestaan na de lichamelijke dood. Het denkbeeld dat het (hoger of innerlijk) bewustzijn – de ziel - zich tijdens het leven niet alleen beperkt tot het fysieke lichaam en de hersenen blijkt dus niet nieuw te zijn. Veel boeken over ‘een leven na de dood’ blijken geïnspireerd en gebaseerd te zijn op eigen mystieke of religieuze ervaringen. Het is opvallend dat deze literatuur van ruim honderd jaar geleden, maar ook uit de oudheid en uit andere culturen, zo’n grote gelijkenis vertoont met de inhoud en de gevolgen van een BDE. Ook in die periode bleek de angst voor de dood na een BDE meestal verdwenen en ontstond er een innerlijke overtuiging dat het (hoger) bewustzijn – de ziel - ná de lichamelijke dood blijft bestaan: “Dood bleek niet dood te zijn”.

Dit wetende, wat verlangt dit van ons? Wat verlangt dit van de wetenschap?

Wel………. een nieuwe benadering, een nieuwe visie op bewustzijn én hersenen, aldus Pim van Lommel! Maar ik ben heel sterk geneigd om te zeggen: Een nieuwe visie op |wie-ben-ik|! Want wat vele wetenschappers zich nog onvoldoende realiseren, is dat jij een kosmisch, goddelijk wezen - bestaande uit een ziel, een geest en een fysiek lichaam - bent. Wij zijn kosmische wezens die zowel uit materie als uit energie bestaan en alle leven is doortrokken van elektromagnetisme, want in elk biologisch proces is een elektromagnetische component aan het werk.

In deze nieuwe wetenschappelijke benadering/ visie functioneren de hersenen (of beter omschreven met het woord ‘geest’) én het lichaam slechts als een opvangstation om een deel van het totale, allesomvattende Bewustzijn – ook wel de Ziel van God genoemd – en een deel van onze herinneringen in ons waakbewustzijn te ontvangen in de vorm van meetbare en voortdurende veranderende elektromagnetische velden. Deze elektromagnetische velden van de hersenen worden in deze opvatting niet als oorzaak, maar als effect of gevolg van het oneindige, goddelijke Bewustzijn beschouwd.
Ons brein zou volgens dit wetenschappelijk concept vergeleken kunnen worden met een televisietoestel dat informatie uit elektromagnetisch velden ontvangt en ‘decodeert’ tot beeld en geluid. De elektromagnetisch golven van dit Oneindig ENERGIEVELD – de kosmos, de Ziel van God - bevatten de essentie van alle informatie voor een ‘tv-programma’. In deze visie kan de functie van de hersenen dus worden beschouwd als een zender-ontvanger en heeft ons brein (het verstand, de geest) dus geen producerende, maar een faciliterende functie voor het bewustzijn. Het maakt het ervaren van het bewustzijn mogelijk. Het zou kunnen dat bijvoorbeeld DMT (dimethyltryptamine) hierbij wel eens een belangrijke rol kan spelen.

Het bewustzijn bevat in aanleg alle informatie die in de oneindige ruimte – de kosmos – als golffuncties ligt opgeslagen. Het bewustzijn geeft informatie door aan de hersenen en ontvangt via de hersenen informatie uit het lichaam en van de zintuigen. Dat het bewustzijn de vorm en functie van de hersenen en het lichaam beïnvloedt, is …..

‘Bewustzijn informeert en geeft vorm’ [David Bohm]

Het begrip bewustzijn – het bewuste, het onderbewuste én het bovenbewuste – dient ánders te worden geformuleerd dan tot nu door de psychologie is gedaan!

Als alle informatie die vereist is voor het construeren en in stand houden van een mens – of zelfs maar voor een groot instrument als de hersenen – niet in de genen is opgeslagen, waar komt al die informatie vandaan? ‘Wie of wat dirigeert de omvangrijke complexe dans van het samenstellen van allerlei orgaansystemen?’
‘Wie of wat staat centraal in het (voort)bestaan van jij als kosmisch energiewezen?’

Hans Zevenboom

Literatuurverwijzing:

1. Boek ‘De tunnel en het licht’, Raymond A. Moody
2. Boek ‘Eindeloos bewustzijn’, Pim van Lommel
3. Boek ‘Derde gesprek met God’, Neale D. Walsch
4. Boek ‘Stemmen van de overzijde’, Rosemary Altea
5. Boek ‘Bewijzen van reïncarnatie’, Ian Stevenson
6. Boek ‘Vredig in het licht’, Dannion Brinkley
7. Boek ‘Over de drempel van de dood’, J.B. Delacour
8. Boek ‘Op de drempel van de dood’, Stafleu’s wetenschappelijke Uitgeversmaatsch.